Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden "sen" olduğun için vazgeçtim. Bencil olduğun için vazgeçtim! Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.
~Frida Kahlo
-Hayır, uyumanın ve sıkılmamanın neden mümkün olmadığını bana söyleyin.
-Uyumak için az da olsa çalışmak gerekir, neşelenmek için de yine çalışmak gerekir.
-Benim çalışmamın kimseye bir yararı yoksa neden çalışayım? Çalışıyormuş gibi yapmayı beceremiyorum ve yapmak da istemiyorum.
insanın sıkılmaması için sıkılacağını aklına getirmemesi gerekir. Bu tıpkı uykusuzluktan korksan bile uykuya dalamayacağından korkmana gerek olmaması gibi bir şeydir
Ama onda çevresini saranlardan daha yüksek bir şey, cam kırıkları arasında parlayan bir pırlantanın ışıltısı vardı. Bu ışıltı, onun güzel, gerçekten de sözle anlatılmaz gözlerinden yayılıyordu.
Başkalarını, kendimi tanıdığım kadar tanımayı ne kadar isterdim, -dedi Anna ciddi ve düşünceli bir halde.-Başkalarından daha kötü müyüm, yoksa iyi miyim? Kötü olduğumu sanıyorum.
Yalnız değildi, çevresinde alışkın olduğu görkemli, başıboş hava vardı ve burada evdekinden daha rahattı; ne yapacağını düşünmek zorunda değildi. Her şey kendi kendine oluyordu
Ruhunda yine bir ikiye bölünme hissetti. Bu duygudan yine korktu ve kendini, kendisiyle ilgili düşüncelerden uzaklaştırabilecek ilk aklına gelen bahaneye sarıldı.
Yazı masasının başına oturdu, ama yazmak yerine ellerini masaya koyup, başını da ellerine dayayıp çocuklar gibi içini çekerek, göğsü sarsılarak ağlamaya başladı.