Bazı şeyler için çok dua ettim ben...
Çok savaşlar verdim kendimle, çok acılar çektim, çok geceler ağladım... Kimseye bahsedemediğim kırgınlıklarım oldu, zamanla bazı yaraları kendim sarmam gerektiğini öğrendim... Ama yine de kimseyi kırmadım. Kimseyi de kendi acımı dindirmek için acıtmadım, kullanmadım...
Çok şükür geçti.
Her gece rahat bir vicdanla uyuyorum. Ama birileri var işte onları kendi vicdanlarına havale ediyorum!
Ve onları kendi vicdanları bile affetmeyecek, biliyorum...
Ben seni affederim affetmesine de içimdeki bu ağrı affedemiyor işte.
Ne geçiyor, ne diniyor, ne de affediyor. Kalp bir kere buz oldu mu birine, bir daha ısınmıyor...
Gideceğim cehennem olsan da ben bir daha yanmam sana...