Ah be Naim Efendi!
Yakup Kadri ile tanışma eserim oldu Kiralık Konak. Ve açıkçası ben çok sevdim. Su gibi aktı gitti. Naim Efendi bana Goriot Baba'yı anımsattı. O da kızları için her şeyden vazgeçmiş, onların her isteğini yerine getirmişti. Kiralık Konak'ta da Naim Efendi torunu Seniha'ya Goriot Baba'nın kızlarına bağlı olduğu gibi bir bağlılık içinde. Üç kuşak anlatılıyor eserde. Geçmiş ve eski için Naim Efendi, şimdiki zaman için kızı Sekine Hanım, gelecek ve Batı özentisi bir kişilik için ise Seniha ve kardeşi Cemil'i örnek göstermek doğru olur. Seniha ve Cemil Batı özentisi, Türklükten ve Müslümanlıktan nefret eden bir babanın çocukları. Epey serbest ve başıboşlar haliyle. Bu durum dedeleri Naim Efendi'yi hem endişelendiriyor hem de üzüyor. Naim Efendi özellikle torunu Seniha'ya epey düşkün. Ne olursa ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyor. Kendisi Doğulu bir figür olmasına, Batı'ya özentiliğin kendisine doğru gelmemesine rağmen pek sesini çıkartamıyor. Pasif kalıyor, torunlarının ve damadının bu başıboş tavırları ve yaşayışları karşısında. Bu özentilik ve özgürlük güzel şeyler getirmiyor haliyle. Daha fazla spoi vermeyeyim diye gerisini kitaba bırakıyorum. Doğu-Batı ve kuşaklar arası çatışmayı çok güzel ve gerçekçi olarak anlatan bir eser. Herkese keyifli okumalar.
Keşke kalbim olmasaydı, çok acıyor.”
Keşke yüreklerimizi de yıkayabilseydik
Geçen zamanın kirinden,
*
Louisa May Alcott’ın 1868’de yayımlanan ve günümüze ününü koruyarak gelen eseri Küçük Kadınlar’ı, gerek filmiyle gerek kitabıyla duymayanınız yoktur sanırım. Bu kitap benim de sıklıkla karşılaştığım ve özellikle bu platformda methini duyduğum bir eserdir. Şimdi ise sizlerle bu eser
Burada Zeze adında bir çocuğun yaşamına konuk oluyoruz. O kadar tatlı geldiki bana kitap çok sevdim. Çocuksu havası içimi ısıttı. Hava yağmurluyken okunabilecek bir kitap benim için bu. Neşeli ve bir o kadarda hüzün barındıran bir havada ilerliyor. Minik Zezem benim. Seninle tanıştığım için mutluyum. Kısa çerezlik ve tatlı bir kitap kendisi. Ama bir türlü devam edesim gelmiyor seriye. Bakalım artık. Belki bir gün diyorum. :)) Okumanızı tavsiye ederim. Üşeniyorsanız eğer youtubeda seslendiren bir sürü kişi var bakabilirsiniz. Pdf halleride mevcut bazı uygulamalarda ve sitelerde. Okuma sırası;
# Şeker Portakalı
# Güneşi Uyandıralım
# Delifişek
√ "Birini sevmeyi bıraktığında,
içinde ölmeye başlar."
"En önemli eserim, hayatımdır" diyen Fransız feminist yazar Simone de Beauvoir 1908-1986 yılları arasında yaşamıştır. Çok baskıcı ve muhafazakar bir ailede büyümüş, Sorbonne Üniversitesi'ne başlayıp Jean Paul Sartre ile tanıştıktan sonra yaşamı değişmiştir. Bir ömür boyu Sartre'ye bağlı kalıp, her seferinde "beni bu günlere getiren Sartre'dir" demekten hiç çekinmemiştir.
Simone eserlerinde toplumsal cinsiyeti bir kavram olarak kullanmamış lakin buna giden felsefi zeminin açılmasına ön ayak olmuştur. "Yıkılmış Kadın" da üç
kadının kendini sorguladığı üç ayrı hikaye okuyorsunuz. Aile kavramına, kadının toplumdaki yerine ve rollerine, sonrasında düştüğü acınası hallere dair kendimizin yahut yakınlarımızın yaşantılarıyla benzeştirebileceğimiz dikkat çekici bu hikâyeleri okumak bence anlamlıydı. Hele Mart ayının duygusal baskısıyla, aydınlanmak ve hayatımızı sorgulamak için bu tarz eserler cidden faydalı olabiliyor. Hiçbir şey için geç değil.
Bazı hikâyelerin samimiyete ihtiyacı var. Hepimizin hikâyesi “bedende” başlıyor. Sadece yemeğe ihtiyacı olduğunu düşündüğümüz bedenin hikâyesini bir de kendi ağzından dinlesek neler söylerdi? Ağlayan kemikler, söylenen kaslar, şiddetle haykıran dizler, sızlayan tendonlar, yorgunluktan bitmiş ama işitilmemiş ayaklar…
Beden sadece gıdayla
Divan Edebiyatı 101
Izdırar ve kederi arınma ve içsel bir yolculuk olarak görüp kemâle ermenin yolu addeden, kalbe dair bu şiir macerasında aşk ummanına yelken açan divan şiirinin en güçlü kalemlerinden Fuzulî. Mahlas ne hoş değil mi? Tıpkı dünya gibi fuzuli.
“Nedir ki şu dünya ve avanesi
Hayat dediğin ölmek endişesi” beytinde olduğu gibi. Beng ü Bâde ve belki de
