Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Bu kitabı okuduğum dönemi çok iyi hatırlıyorum. Bu kitabın yanında Kuran, İncil, Tevrat, farklı dini kitaplar, din adamları ve araştırmalar... Kısacası derin bir sorgulama dönemindeydim okurken, aradığım bazı cevaplar vardı... Müslümanlığa değişik yönden yaklaşan bir kitap. Akla yatkın gelen yerleri var, en azından sorgulamış çoğu şeyi. Bunun dışında Burak Özdemir'in tabiriyle "tanrının imajını değiştirmek" amacıyla yazılmış. Müslümanlık dinini tercih etseniz de etmeseniz de okunması gerektiğini düşündüğüm, etkilendiğim bir kitaptı...
Monte Kristo Kontu,çok etkilendiğim 10 kitap arasındadır...Lise dönemlerinde okumuştum... İnsana hüznü,umudu,sabrı,acıyı,aşkı fedakarlığı yaşatan bir kitap... Unutulmayacak bölümler var...mesela,bir kişinin düşmanı gördüğü kimsenin evinde hiç bir şey yememesi ,içmemesi ya da limon suyu ile yazılan bir yazının ateşe tutulmadan görünmemesi gibi ... Mutlaka okunması gereken kitaplar arasındadır,sıkılmadan çok beğenerek okursunuz,tavsiye ederim.
Şimdiye dek okuduğum kitaplar arasında en çok beğendiğim ve her halinden etkilendiğim Raskolnikov karakteri beni diğer Rus Klasiklerine çekmeyi başardı.
Okuduğum zamanda Ahmet Ümiti çok geç tanımama neden olduğunu düşündüğüm ve keşke daha önce okumuş olsaydım dediğim bir polisiye kitap. Bir polisiye kitap hayranı olarak gerçekten de etkilendiğim ve sonuna kadar heyecanla okuduğum bir polisiye roman ile karşı karşıya olduğumu belirtiyorum. Gerek karakterler, gerek kurgu, gerekse içerisindeki oldukça değişik bilgilerle ve değişik sonuyla beni çok etkiledi. Polisiye roman hastasıysanız okumanızı tavsiye ederim.Türk Polisyesine başlamak istiyorsanız da ya bu kitapla ya da Ahmet Ümit'in diğer polisiyeleriyle başlayın (Ahmet Ümit Polisiye harici kitaplar da yazdığı için belirtmek istedim.)
Canetti'nin farklı bir anlatım tarzıyla yazdığı roman görünümlü fikir kitabı. Okuması, katlanması, bitirmesi ne kadar zor olsa da; sonunda dimağda bıraktığı kalıntıların toz zerrecikleriyle değil, dağla tasvir edilmesi kitap hakkında size yeterli tanıtımı yapacaktır. Her cümlesinde bir analiz yapma gereksinimi, her detayında bir duraksama yaşatacak size. Okuduğum en zor kitap olmasının yanında, en etkilendiğim kitaplar arasında zirveye oynayan eserdir.
1984 distopya türünde yazılmış bir kitap. “Bireyselliğin yok edildiği, zihnin kontrol altına alındığı, insanların makineleşmiş kitlelere dönüştürüldüğü totaliter bir dünya düzeni”ni anlatıyor ve bunu o kadar başarılı yansıtıyor ki kitabı okurken hep içim sıkılarak okudum. Her sayfada şimdi iyi bir şey olacak, olmalı duygusuyla, beklentisiyle okudum ama umduğum gibi ilerlemedi kitap. Yanlış anlaşılma olmasın kitap çok iyi yazılmıştı ve çok etkileyiciydi. Sadece kitapta anlatılan dünya düzeni bana ağır geldi. Uzun zamandır kafa dağıtan eğlenceli kitaplar okuyordum. 1984 o kitaplardan sonra beni sarstı diyebilirim. Distopya türünde ilk kez bir kitap okuyorum (Kurucunun Kızı’nı da okudum ama birçok kaynakta onun tam bir distopya sayılamayacağını okuduğum için onu saymıyorum. Zaten 1984’ten sonra Kurucunun Kızı masal kitabı gibi kaldı). Bu türü sevdiğimi söyleyemeyeceğim. Kafka “Eğer bir kitap sizi sarsmıyorsa okumanız neye yarar?” demiş ama ben okuduğum kitaplardan ciddi olarak etkilendiğim için uzun bir süre bu tarz bir kitap okumak istemiyorum. Bu arada internette gördüğüm bir yorumu sizinle paylaşmak istiyorum. Eğer 1984’ü çok sevdiyseniz Cesur Yeni Dünya kitabını okumalıymışsınız. O kitabı da severmişsiniz.
Eğer kitapların son cümlesi arasında bir yarışma düzenlense sanırım 1984'ün son cümlesi en etkileyici cümlelerden biri olurdu. Kitabı okumayanlar bu dediğime bir anlam veremeyebilirler ama okuyanlar ne demek istediğimi anlamışlardır.
Son söz olarak "Kahrolsun Büyük Birader" diyorum.
