sanat bir tür oyun gibidir: yaptığımız etkinliklerin en yararsızıdır, en azından ilk başta öyledir, fakat oyun niteliğindeki bu etkinlik, hiçlik hayaletini bizlerden uzaklaştırarak bizdeki yaşama tutkusunu artırdığını keşfettiğimiz andan itibaren, hemen en faydalı etkinlik haline gelir.
Sayfa 30 - Doğu Batı YayınlarıKitabı okuyor
Ankara Kitap Kulübü Aralık Ayı Toplantısı
Aralık ayı toplantısında Daron Acemoğlu'ndan “Ulusların Düşüşü" adlı eseri üzerine konuşacağız.
“Güç, zenginlik ve yoksulluğun kökenleri “Tarih, kaderden ibaret değildir!” Ulusların Düşüşü, tarih boyunca ulusların, özellikle de birbirine benzeyen ulusların ekonomik ve politik gelişmeleri arasında neden büyük farklılıklar olduğuna dair
Satranç; (Tanımı)
İnsanoğlunun icat ettiği öteki bütün oyunlar arasında kendini bağımsızca rastlantının her türlü tiranlığının dışında tutan ve zafer taçlarını yalnızca tine ya da daha doğru bir deyişle, tinsel yeteneğin belli bir türüne sunan tek oyundu. Fakat insan daha satrancı bir oyun diye adlandırmakla, kendini hakaret etmek anlamını taşıyan bir küçümsemenin vebali altına sokmuş olmuyor muydu? Aslında satranç da bir bilimdi, bir sanattı , Hazreti Muhammed'in gökyüzü ile yeryüzü arasındaki boşlukta bulunan tabutu gibi, bu kategoriler arasında boşlukta dolanmaktaydı, karşıtlıklardan oluşma bütün çiftlerin bir defaya özgü birleşmesiydi;
sonsuz eski, ama buna rağmen sonrasız yeniydi, kuruluşu bağlamında mekanikti, ama yalnızca imgelem gücü aracılığıyla etkinlik kazanabiliyordu, geometrik açıdan kaskatı bir uzamla sınırlıydı ve bu arada kombinasyonları bağlamında sınırsızdı, kendini sürekli geliştiriyordu, ama durağandı, hiçbir yere götürmeyen bir düşünme eylemiydi, hiçbir şey hesaplamayan bir matematikti, eserleri bulunmayan bir sanattı, özden yoksun bir mimariydi, fakat öte yandan, kanıtlanmış olduğu üzere, varlığı ve oluşu açısından bütün kitaplardan ve eserlerden daha kalıcıydı, bütün halklara ve zamanlara ait bulunan, can sıkıntısını öldürmek, duyuları bilemek, ruhu gergin tutmak için dünyaya hangi tanrının getirdiği kimsece bilinmeyen tek oyundu.
Hayatı ve İnsanı maddi ve manevi bütün yönleriyle kavramak geleneksel eğitim düzenimizin bize sunduğu eşsiz imkânlardan biridir…
Aldığımız kutlu öğretiyle;
Ya öğreten, olmayı,
Ya öğrenen olmayı,
Ya dinleyen olmayı,
Yahut da bunları seven olmayı, vazife edinip, bunların dışında beşinci gruptan olmayı helak olma sebebi sayıp ‘’ Öğretmen’’ olduk.
Rüyalar oldukça ayrıntılı ama aynı zamanda çok da güzeldiler. Freud rüya kuramında bu noktayı gözden kaçırmış anlaşılan. Rüya görmek sadece bir iletişim (ya da şifreli iletişim diyelim isterseniz) edimi değildir; aynı za- manda estetik bir etkinlik, bir imgelem oyunu, kendi başına değeri olan bir oyundur. Rüyalarımız bize düş kurmanın olmayan şeylerin rüyasını görmenin- insanlığın en köklü gereksinimleri arasında olduğunu kanıtlar. Tehlike buradadır işte. Rüyalar güzel olmasa, çarçabuk unutulurdu. Oysa Tereza tekrar tekrar rüyalarına dönüyor, zihninde onları gözden geçiriyor, efsanelere dönüştürüyordu. Tomas, Tereza'nın rüyalarının eziyet dolu güzelliğin- den yayılan büyünün tutsağı olarak yaşıyordu sanki
ticaret
Bütün bu salgın dönemi boyunca deniz taşımacılığıyla yapılıp neredeyse hiç kesintiye uğramadan devam eden ve dertli kentin zavallı halkına çok yararı dokunup imdatlarına koşan iki ticari etkinlik vardı: Kıyı boyunca yapılan tahıl ticareti ile Newcastle üzerinden yapılan kömür ticareti.
Sayfa 212Kitabı okudu
Bebek gibi uyumaktan kasıt bu sanırım :)
Bize göre de en iyi uyku rüyasız bir uykudur. Uykuda hiçbir ruhsal [zihinsel] etkinlik olmamalı; varsa, ceninin dinlenme durumunu kurmayı başaramamışız demektir: zihinsel etkinlik kalıntılarından tamamen kaçınamamışızdır
Sayfa 113 - Öteki YayıneviKitabı okudu
Şu çağın, şu dağılıp giden yaşamın gerçekliği var mı hala? Edilgenliğim günbegün artmada, benden daha güçlü bir gerçeklikle örselendiğimden değil, dört bin yanda gerçekdışılığa daldığımdan. Fazlasıyla farkındayım, yaşamımın mana ve adabı sadece etkinliktedir ama seziyorum, tek hakiki etkinlik için, felsefe yapmanın murakebe etkinliği için bu çağın zamanı yok artık. Felsefe yapmaya çalışıyorum - bununla birlikte bilmenin vakarı hani? Çoktan ölüp gitmedi mi, felsefe, nesnesinin çöküşü bakımından bizzat dağılıp salt sözcüklere dönüşmedi mi? Şu varlıksız dünya, dinlenmesiz dünya, dengesini ancak sürat akışında bulup koruyabilen şu dünya yok mu, çılgınca gidişi insanın hiçliğe savrulmaya dönük sözde etkinliğine dönüştü - ah, artık felsefe yapamayan bir çağınkinden daha derin bir teslimiyet var mıdır?! Felsefe yapmak dahi estetik bir oyuna döndü, artık olmayan bir oyuna, kötülüğün boşta gidişine kapıldı, akşamları canı sıkılan burjuvalara meşgale! Bize sayıdan fazlası kalmıyor, yasadan fazlası kalmıyor!
Sayfa 303 - Ketebe Yayınları (3.Cilt) Huguenau veya Realizm
