_
1793’te Londra,British Museum’a Çin’den gülibrişim ağacı tohumları getiriliyor. Yıllarca sergileniyor, hiçbir kıpırdama, hareket yok...1940 yılında Londra
bombalanıyor ve müzenin botanik bölümüne, tam da bu tohumların bulunduğu kabine bir parça isabet ediyor. Kabin paramparça... Haftalar sonra savaş alanından fidanlar yükseliyor. 150 yıldır uyuyan gülibrişim tohumları yeşermiş...
Hayattaysan, umut her zaman var...
_
EPUBKitabı okudu
Kar tanelerinin hepsi altı köşelidir ve hiçbiri birbirine benzemez. Başına düşen, kirpiğine değen, omzuna konan her kar tanesi sana özel, senin için, başka kimsede yok.
Elma YayıneviKitabı okudu
_
“yaşıyor muyum onun bile farkında değilim”
_
EPUBKitabı okudu
Kalp meselesidir iyilik..
_
Günebakanlar, yüzlerini güneşe doğru çevirirler ve ışığından faydalanabilmek için güneşi takip ederler. Melankolik insanımız onu da rahat bırakmamış... Güneşe âşık bir çiçeğe, biz tutup “ayçiçeği" demişiz... Güneşe bakmaktan korkan insanlar bir kez daha galip gelmiş.
_
EPUBKitabı okudu
-Nasılsın kendim ? + Boş yapma dalga mı geçiyorsun sjhshs:D
_
İnsan kendini ne kadar da ihmal ediyor, duymuyor kendini, fark etmiyor gün içinde. Bu sessizlik şimdi benim için, diyorum. Sevdiğim şeyleri düşünmek, güzel şeyleri hatırlamak, kendime “nasılsın kendim, var mı bir sıkıntın, iyi misin” diyebilmek için bir fırsat. Bazen durmak gerekiyor. Kendinle başbaşka kalmak... Kendi hatrını sorabilmek, kendine “aldırma” diyebilmek, kendi sırtını sıvazlayabilmek gerekiyor. Bazen sadece sessizliği dinlemek, yenilenmek için yetiyor.
_
EPUBKitabı okudu
Çocuklarım ergenliğe girmiştir sjshs:D
_
Ne hayallerle başladığın anneliğe, bezgin, depresif, yorgun devam edebiliyorsun. Evladınla arana görünmez bir sinir bulutu giriyor.
_
EPUBKitabı okudu
Beklemeyelim. Gelmeyecek. Kimse gelip sihirli bir değnekle bizim omuzumuza dokunmayacak. Biz yapacağız. Kendimiz. Kendimizi tanıyıp, kendimize inanıp, kendimiz için özene bezene, itinayla, sabırla bir sihirli değnek yapacağız.
Dünya kötü diyoruz, hayat berbat, sıkıntılar, dertler, kederler, adaletsizlikler… Bu dünyada yaşanmaz diyoruz. Gittikçe yapışıyor üzerimize dünyanın pisliği, gittikçe daha çok batağa çekiyor bizi. Oysa silkelemek, toz kondurmasak insanlığımıza, temiz tutmaya çalışsak kendimizi, çözeceğiz hayatla olan meselemizi.
Bataklıkta çiçek olmak… İnsanın kaderi..