Seni serçenin gözyaşları kadar seviyorum! 'O kadar az mı?' diyeceksin ama bilmen gereken bir şey var: Serçeler ağlayınca ölürler.
Memelilerde gözleri nemli tutan asıl bez, her gözde bir tane bulunan lakrimal bezlerdir. Memeli hayvanlarda bu yapı en karmaşık ve özelleşmiş yapıdadır; beyinle bağlantıları çok daha karmaşıktır. Kuşlarda da lakrimal bezler bulunur; ancak göreceli olarak basit yapılıdır ve aslen gözyaşı salgı görevini Harderian bezi denen bir diğer bez üstlenmiştir. Bunun haricinde, Memeli Hayvanlar sınıfında büyük oranda körelmiş bir yapı olan, "üçüncü göz kapağı" olarak da bilinen Göz Nemlendirici/Kırpıcı Zar (Nictitating Membrane) sayesinde gözlerini nemli tutarlar.
Bu bezler ve yapılar, şimdilik eldeki verilerle yorumlanacak olursa, duygusal uyaranlara tepki verebilecek düzeyde değildir. Dolayısıyla, herhangi bir sebeple eğer bir kuşun gözünde normalden fazla sıvı varsa, bu ağlamaya değil, ciddi olabilecek bir göz rahatsızlığına işaret eder. Evcil kuşlarınızda böyle bir durumla karşılaşırsanız derhal veterinere göstermenizde fayda vardır.
Her kitabın bir yola çıkış hikayesi vardır aslında
.. Yaşanandan çok belki de kaleme alınış şekli daha derinden etkiliyor insanı.. Hüzün koltukça kelimeler okuyan yürekleri de adeta paramparça ediyor. Yazarımız Anna Sewell 14 Yaşında geçirdiği bir hastalık nedeniyle kısmen yatalak oluyor. Yıllar sonra hastalığının ölümcül olduğunu öğrenince tamı
Bir gece Çernobil’de patlama olur ve barışçıl nükleer enerji olarak adlandırılan nükleer santral halkın ve doğanın kabusu olur.
Kahraman olma dürtüsüyle yetiştirilenler, patlamanın kendilerini nasıl etkileyeceğini düşünmeksizin bölgede çalışmalara katılmışlardır. Gönüllü olmayanlarsa parti tehdidiyle hareket etmek zorunda kalmıştır. Gönüllüler kendilerini düşünmenin egoistlik olacağına inanıyorlardı. Onlara göre kendilerinden daha değerli bildikleri şeyler için fedakarlık yapmak gerekliydi.
Bu patlama sonrası yaşananlar, 2. Dünya Savaşı’nda yaşananlarla kıyaslanmış, bir savaş gibi gözyaşı ve kayıplara neden olmuştur.
Bölgedeki hayvanlar da radyasyona maruz kaldıkları için öldürülmüşler, özellikle evcil hayvanlarından ayrılmak istemeyen, geri dönmeyi planlayan insanlar için de bu durumun yıkıcı etkisi olmuştur.
Bana göre büyük bir empati kitabı. Neyin empatisi ; iki ayağının üzerinde tüm evrenin sahibi olduğunu düşünerek tüm canlıları yok etme eğilimindeki yozlaşmış insanlarla, dünyada var olmaya çalışan ve asıl dünyanın gerçek sahipleri olarak nitelendirdiğim hayvanlar arasında bir empati...
Kitaptaki battallar, normal hayat akışı içinde yaşayan kişiler ve onların evcil insanları var. İnsanlar evcil birer hayvan gibi, zenginler tarafından sahiplenilmiş, sokağa atılmış... Kaçırılan insanlar, satılanlar, dövüştürülenler, tecavüz edilenler... Çok çok karamsar bir roman ve aslında bir kehanet gibi.
Empati yapmak dışında romanın kattığı bir diğer şey dünyadaki yerimize bakmak, insanların arasındaki hiyerarşi, gelir dengesizliği, kaosa, uygarlaştıkça kendi kendini yok eden bize bakmaktı. Müthiş bir sistem eleştirisi yapmış yazar. Başlangıcından bu yana insanlık tarihi döngüsünü koymuş ortaya. Basit bir dili vardı romanın evet ; fakat yazarın zekası, tespitleri, eleştirileri, yaratıcılığı ile bambaşka bir sorgulama metnine dönüşüyor. Mutlaka okuyunuz derim ben.
Hayaletler Beldesi ve Çorak Topraklar kitaplarının bileşik basımı (ki orijinali de tek kitap bildiğim kadarıyla) olan ve serinin üçüncü kitabı olan Çorak Topraklar'da, Kuleye giden yolda Roland, eroin bağımlılığını yenen Eddie ve çift kişilikli psikopat kimliğinden kurtularak bundan sonra Susannah olarak karşımıza çıkacak olan Odetta/Detta ile
Farklı ülkelerin edebiyatlarını tanımak için ilginç konusuyla eğlenceli bir başlangıç sağlayabilir. Fakat bende on sene sonra dönüp tekrar okuma isteği uyandıracak bir kitap olmadı
