Oklar en sonunda hep masumları bulur
8 yıldır özlemle beklediği gaddar baba; önce plastik bardaktaki suyu , sonra cam bardaktaki rakıyı , sonra plastik bardağın kendisini fırlattı yüzüne kızının.Hasbelkader, kardeşi rakı bardağını alıp yere atmasaydı, yüzünde kalıcı hasarlı bir yara ortaya çıkacaktı kızın...Şimdi o cehennem evde Tanrıdan başka sığınacak kimsesi yoktu ...
Of Not Being A Jew
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
açılıyor leşlerin, atmıkların cesurane
canlıların korka korka uzandıkları zemin
ağzımda kef
iki gözIerimde mil
iniyorum kulelerinden
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik vazoyu
Andrey Zvyagintsev
Son iki gün ardarda, Andrey Zvyagintsev'in "Dönüş" (2003), "Leviathan" (2014) ve "Sevgisiz" (2017) adlı filmlerini izledim. İlkinde baba figürünün yerle bir edildiği, baba'nın eve geri dönüşünün, daha başlangıçta, Andrea Mantegna'nın "Ölü İsa" (1480) adlı tablosuna referansla değersiz
Ceplerinde yazılmamış mektuplarla hep olmaz kapılarda bekleyenlerin şiiri...
Dolanıp duruyorum ortalıkta.
kedim hımbıl,yaprak döküyor çiçeğim,
rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
anahtarım güç dönüyor kilidinde,
nemli aldığım sigaralar.
ne zaman bir dosta gitsem,
evde yoklar.☁️
Padişahın biri veziriyle birlikte gezintiye çıkmış. Gezi sırasında bir köye gelmişler. Küçük, şirin bir evin önünde oturmuş, örgü ören bir genç kız görmüşler. Padişah kızın yanına yaklaşıp sormuş:
– Merhaba kızım. Baban evde mi?
Kız: – Babam evde yok! Azı çok etmeye gitti.
Padişah: – Annen evde mi?
Kız: – Annem de evde yok! O da biri iki