«İzmir'in yolu Samsun'dan mı geçer?»
-Bandırma'da sana bi şey dedim, aklında mı ?
-Ne gibi?
- Mustafa Kemal Paşa için...
-Evet, bi şeyler dedindi ama, şimdi toparla- yamıyorum.
- «İzmir'in yolu Samsun'dan mı geçer?» dedim. «Kestirme yolu bu mudur?» diye alay ettim. Düşünüyorum da, akıldan yana biz nerdeyiz, Mustafa Kemal nerde? İstanbul'dan 16 Mayısta yola çıktı: Yani, İzmir'e Yunan'ın girmesinden bir gün sonra... Neden Samsun'a gideceğine, Bandırma'ya gelmedi?
Çünkü gerçek komutanlar durumun özelliğine göre burda yıldırım olup yakmaktansa, ordan gürlemanin daha etkili olduğunu bilirler !
Aynadaki Yalnızlığım
Yalnızlığım beni kendine göre biçimlendirdi, kendine benzetti. Bir başkasının varlığı bir tek kişi bile olsa düşünmemi hemen engelliyor ve normal bir insan için bir başkasıyla ilişki kurmak, kendini ifade etmesi, konuşması için uyarıcı görevi görürken, aynı ilişki bende bir uyarmayıcıya dönüşüyor bu çok zorlama deyiş dilde kabul görürse tabii. Kendimle başbaşayken sayısız kişilik özelliği hayal edebiliyor, şimdiye kadar kimsenin kurmadığı cümleleri hemen, şıp diye söyleyebiliyorum, etrafta kimse olmadığı halde akıl yoluyla sosyalleşmenin parıltılı sonuçları bunlar; ne var ki, birinin fiziksel olarak yanıma gelmesiyle bunların uçup gitmesi bir oluyor; aptallaşıyorum, ağzımdan tek sözcük çıkmıyor ve aradan bir saat geçmeden uykudan ölecek hale geliyorum. Evet, insanlarla konuşmak uykumu getiriyor. Benim için, yalnızca düşler dünyasında yaşayan düş dostlarım, yalnızca düşlerde ki sohbetlerim sahiden gerçek ve belirgin ve aynadaki suret gibi birer ruhları da var.
Sayfa 81 - Can Yayınları
"Onun için aşk, bir insanın uğruna bütün hayatını verebileceği, her şeyi göze alabilecek bir şeydi, evet. Ama hayatta da bir kere olurdu ancak."
Evet, zaman dengbejlerin zamanıydı.
Sessiz çoğunluğun sesi olan dengbejlerin.
Belleğini sese ve söze döken ustaları dinleme zamanı.
Dilsiz bir halkın dili olan, yürekleri seslerinde atan dengbejleri dinleme zamanı.
Sayfa 11Kitabı okuyor
