Ne korkunç değil mi albayım? Evet, her şeyi zaman bu duruma getirdi. Aslında zamandan korkuyordum; günlerin birbirine benzemesini bu yüzden istiyordum. Bu nedenle yaşamıyordum, değişiklik istemiyordum. Beni zaman mahvetti albayım. Zamanla buluyor insan formunu. Her şey zamana bağlı: Yetmiş beş yetmiş altı yetmiş yedi derken insan ölüyor. Zaman her şeyi hallediyor değil mi?
İletişimKitabı okudu
Gecekondu değil, üç katlı ahşap bir ev. Bana, saçmalama diyemezsiniz albayım; emekliye ayrıldığınızdan beri kaç yıl geçti, karşınızda emireriniz yok. (Canım, albayla tartışarak meseleyi neden dağıtıyorsun? Bir düşünce üzerinde yoğunlaşmasını hiç öğrenmeyecek misin? Hayır.) Ben senin albayın olacaktım da Hikmet, dünyanın kaç bucak olduğunu görecektin. Nerede kalmıştık albayım?
Evet, başlangıç iyi olmamıştı albayım: ne evlenirken, ne de bu eve gelirken.
İnsan, birbirine benzeyen bütün yaşantılarını kesintisiz sürdürmeli albayım; çok uzun süre boyunca, hayatının bütün içkilerini içmeli mesela.) Evet albayım, ben birkaç gün sonra evlenecektim; bunu kimse bilmiyordu icki sofrasında. Kimseve sövlemeve cesaret edemedim
«Dur Hikmet, dinle bak.» «Dinlemem albayım. Sonra beni de dinlerler diye çok dinledim. Şimdi sıra bende. Buraya konuşmak için geldim.» Susturamazlar; evet, ancak ‘Yaşama!’ demek gerekir ona. Yaşamaktan vazgeç ve bir duvarın köşesinde, yüzün duvara dönük dur; cezalı öğrenciler gibi. Hayır, bu bir efsanedir; ben böyle bir ceza almadım hiç. Hatırlamıyorum. Benim hatırlamadığım her şey bir efsanedir, yoktur. O bilmiyorsa yoktur, olmamıştır. Ben, üçüncü tekil şahısım. Ben bir yerde olsam bile benden öyle bahsederler: ‘Kimseyi dinlemez.’ Derler. Oysa ‘Kimseyi dinlemiyorsun,’ demelisiniz. Albay, okumasını sürdürdü. (Ben de sizleri üçüncü çoğul şahıs yaparım: Onları dinlemezler.) Ben de birinci çoğul şahıs olurum: Dinleyelim, bakalım:
İletişimKitabı okudu
"Bütün cephelerde yenilgiye uğrasaydım kolaydı albayım," diye sözlerine devam etti, bir süre sustuktan sonra. "Beklemediğim yardımlar aldım albayım, yani ihanete uğradım." Albay dayanamadı: "Saçmalama Hikmet. Harp ilminin kaidelerini hiçe sayıyorsun oğlum. İnsan hayatı, tek bir muharebenin neticelerine göre kıymetlendirilemez." Durdu: "Evet, sen, kıymetlendirme safhasında hataya düşüyorsun."
Sayfa 286 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Durdu düşünceye daldı. Ne korkunç değil mi albayım? Evet, her şeyi zaman bu duruma getirdi. Aslında zamandan korkuyordum; günlerin birbirine benzemesini bu yüzden istiyordum. Bu nedenle yaşamıyordum, değişiklik istemiyordum. Beni zaman mahvetti albayım.
Sayfa 389Kitabı okudu
Evet albayım o başka. Karşılıklı güven olduktan sonra her şey yapılabilir.
Sayfa 72Kitabı okuyor
HAYAT TEHLİKELİ BİR OYUN MU?
Öyle albayım, evet mon chéri...
Biz bu dünyaya seyretmeye, hayran olmaya gelmişiz.
Sayfa 280Kitabı okudu
"Dur Hikmet, dinle bak." "Dinlemem albayım. Sonra beni de dinlerler diye çok dinledim. Şimdi sıra bende. Buraya konuşmak için geldim." Susturamazlar; evet, ancak 'Yaşama!' demek gerekir ona. Yaşamaktan vazgeç ve bir duvarın köşesinde, yüzün duvara dönük dur; cezalı öğrenciler gibi.
Sayfa 86Kitabı okudu
Evet albayım! Bu rejime yemin vermiş olduğum halde fikren kıralcıyım. Çünkü birinci sınıf askerler ancak kırallıklarda çıkar. Siz de vaktiyle kırallığa sadakat yemini etmiş olduğunuz halde bugün cumhuriyetçi gözüküyorsunuz!
Sayfa 42Kitabı okudu
Bazen olur sanarsın ama olmaz
Evet, başlangıç iyi olmamıştı albayım: ne evlenirken, ne de bu eve gelirken.
İletişim Yayınları