İnsanların bir an için aptal olmadığını düşünelim...
Gerçeğe bakarsanız böyle bir iddiada bulunmak olanaksızdır. İnsanı aptal kabul edersek kime akıllı diyeceğiz?
Ama şunu söylemeliyim, insanoğlu aptal değilse bile, o ölçüde nankördür. Evet, eşi bulunmaz bir nankör, bir değerbilmez! Nankörün nankörü! Hatta bana göre, insanı en uygun olarak, iyi ayaklı nankör bir yaratıktır diye tanımlamak gerekir.
Dünya yıkılsa teşekkür etmeyeceğim kişi kim olabilir?”
Bakışları, aramızdan birini arıyor gibidir.
“İlk başta en kodamanı eleyelim: Hiçbir bakana teşekkür etmiyorum!”
Uzlaşıcı bir tavırla elini kaldırır.
“Hayır, bakanlara karşı özel bir tavrım yok… ama, gereksiz yinelemeler üzerine kurulu bir türü yenilemek üzere yola çıkıyorsak, kendi kendilerine teşekkür eden insanlara teşekkür edemeyiz! Çünkü bu hiçbir şeyi değiştirmez!”
Bir ara.
Yüksek sesle düşünerek:
“Teşekkür etmediklerimiz… Teşekkür etmek istemediklerimiz o kadar fazladır ki, dostlar söz konusu olduğunda yaptığımız gibi kimseyi unutmamaya çalışamayız.”
Bilinçli:
“En akıllıcası, içlerinden birini seçmektir. Tek birini. Teşekkürlerimize asla layık olmayan birini. İçlerinden en alçağını… en idealini! Diğerlerini temsilen… işkence altında bile teşekkür etmeyeceğimiz birini! Bir düşünelim…”
Arar.
Arar.
Bulmak üzeredir.
Bulur.
Evet, bulmuştur! Yüzü kızarır. Bağırır:
Öyle güzel anladım ki :))
Çekilmez durumları çekilir durumlara dönüştürdüğümüzü düşünelim, kısa bir süre sonra çekilmez durumları çekilir durumlara dönüştüremediğimizi anlamak zorunda kalırız..
Sayfa 7
