"Önemli değil," dedi Machine, Jack Rangley'ye. "Her yer aynıdır." Durdu. "Belki insanın evi hariç; bunu da oraya vardığım zaman bileceğim."
Sayfa 270Kitabı okudu
*İnsanlar yaşlanıyordu ve bunun ayrıcalığı yoktu ama yaşlanan insanların bir kısmı olgunlaşmış olarak, bir kısmı ise olgunlaşmadan ölüyordu. Bunun püf noktası ise bir insanın "Nasıl görünüyorum?" sorusundan "Nasıl görüyorum?" aşamasına geçmesiydi.
*Ne yaparsan yap, sen sensindir ve o ten içinde yaşarsın.
*Mademki insanlar birbirini acı veriyordu, o zaman en güzel şey hayata meydan okumak ve mutlak bir yalnızlığı seçmekti.
Sayfa 78Kitabı okudu
ve kız kardeşim ki çiçeklerin arkadaşıydı
ve anne onu dövdüğünde
yüreğinin sade sözcüklerini
çiçeklerin sevecen ve suskun topluluğuna götürürdü
onun evi kentin öte ucundadır
ve yapay evinde o
yapay kırmızı balıklarıyla
ve yapay eşinin aşkının sığınağında
ve yapay elma ağaçları gölgesinde
yapay şarkılar söylüyor
ve doğal çocuklar yapıyor.
… +203
Bəs irəlidə daha nələr var idi? Gözünün qabağını
kəsən bu qaşqabaqlı tikilinin, bu dişli divarların,
qazamatların, barıt dolu zirzəmilərin arxasında?
Onların arxasında hansı dünya var idi? Heç kimin
heç vaxt keçmədiyi daşlı səhra, şimali krallıq necə
görünürdü? Droqonun dumanlı halda xatırladığına
görə xəritədə sərhədin o tərəfində olduqca nadir
işarələrlə qeyd olunmuş geniş rayonlar var idi, amma
bəlkə Qalanın yüksəkliyindən, hər halda, hansısa
kəndi, çəmənliyi, evi görmək olacaqdı? Ya da orda
eləcə həyat olmayan səhra var idi?
