•Ayazın insanın anılarını bile üşüttüğü,
kuşların bulutlardan pencere pervazlarına indiği, evlerin çocuklara dar,
yaşlılara bir yaz ikindisi kadar geniş geldiği,
yolların insanın boğazına düğümler attığı,
sokak lambalarının yalnızlığı,
telgraf tellerinin ayrılığı ışıttığı,
her şeyin umutsuz bir bakış gibi boşlukta asılı kaldığı bir dünyaydı…
•Yağmur yağmazsa kim bilebilir bulutların yükünü…
Kendi gerçeğini kendi sesiyle işitir insan.
Başkasının evinde yanan ışıktan bize ancak gölge düşer.”
“Susmak insanın sözünü büyütüyorsa bir erdemdir.”
.
.
Okur Takip Önerileri
•Şarkılar durmadan ayrılık ve ölümü söylüyor.
Sesine dağları almış çocuklar, incecik boyunlarında binlerce yılın örseli yükü…
- Keşke bu kadar büyük bir kalbin olmasa,
İmtihanı ağır olur.
.
.
.
“İnsan bağışlayarak yener yanlışı.
İnsanın acısını insan alır. İyilik böyle kolay yenilemez.”
.
.
“İnsanın bu yaştaki yanılsamaları gerçek olsa dedi, düğüne gider gibi gider ölüme”
Yinede bir insan sıcaklığının yerini hiçbir şey dolduramıyor. Garip değil mi, yaşadığı acıları bile özlüyor insan…
•Gelince sen geliyordun, ama gidince dünya kopuyordu yüreğimden…”
.
.
.
“Sonra esirgediklerine, bir özür bir bağış gibi dünya seni kattı ömrüme.
Yalnız gözleri değil, hücreleri görmeye başlıyan bir körün sevinciydi yaşadığım.”
.
.
.25.01.2020
“Elbette herkes kendi penceresinden bakardı dünyaya…”