"N'oldu Zeze?"
"Hiç. Şarkı söylüyordum."
"Şarkı mı?"
"Evet."
"Demek ki kulaklarım sağır olmuş."
Acaba insanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor olabilir miydi? Sesimi çıkarmadım. Bilmiyorsa benden öğrenecek değildi.
... her zaman kendi içimi dinledim ve sakin bir şekilde, şöyle diyerek, devamlı beni uyaran sesi izledim: Şunun ötesi yok: Hayatı iyi ve mutlu yaşamak! Korkulu ruhların yolundan uzaklaştırsa da, kalbini izle. Hayat sana eziyet etse de, katılaşma!
Yaşamın ne zaman iyi ve güvende olacak, diye soruyorsun, küçük adam; bunun yanıtı senin özüne yabancı:
Hayat dolu olmak güvenlikten, sevgi paradan, özgürlük parti ya da kamu görüşünden daha önemli olduğu zaman, yaşamın iyi ve güvende olacak...