Hayatın yenen kazıkların toplamından ibaret olmadığına inanmaya ihtiyacım vardı, yoksa çok zor olacaktı yaşamak.
Ama anlatacaklarından korkan insanların arkadaşları olmamalı.
Gerçeği tersine çevirdim. Olmasını istediğim gibi söyledim sadece. Şimdi bu yalan söylemek midir, hayallerini yaşamışsın gibi anlatmak yalan söylemek midir? Yalan olmalı. Çünkü hayaller de yalandır. Değil mi?
Sayfa 214 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hülyalı çocuktum ben. Rüyalı, suskun çocuktum. Hayata katlanan bir kadın anlayamazdı benim içimde biriken şeyleri. Gülümsemeden, hep suskun, ağlamaklı bir yaşamaktı bu. Başka türlüsünü yapamadığı için.
Sayfa 184 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bir tek bana gülümserdi o hasta yatağında yatarken.
Kana kana su içer gibi sarılırdı bana.
Sayfa 174 - Can YayınlarıKitabı okudu