Hapishane Şarkısı IV
Ey yâr, bu acı demlerde
Sen koru benim aklımı...
Karardım kaldım damlarda,
Aydınlat benim yolumu...
Nefesin esen rüzgârda,
Saçların savrulan karda,
Yerde, gökte, bulutlarda,
Ararım nazlı gülümü...
Karanlık göklerde aysın,
Kurak ovalarda çaysın,
Bir tek inandığım şeysin,
Uzattım sana elimi...
Düşmanlar gülüp sevinsin.
Dostlar arkasını dönsün...
Benim güvendiğim sensin,
Kırmazsın benim gönlümü...
Bir gün şu damlardan çıksam,
Gelip önüne diz çöksem...
Ağlayıp içimi döksem...
Anlatsam sana halimi...
Hapishane Şarkısı II
Ey gönül, kuşa benzerdin,
Kafesler sana dar gelir;
Bir yerde durmaz gezerdin,
Hapislik sana zor gelir.
Ey gönül, acayip huyun,
Boğazından geçmez tayın,
Acır testindeki suyun;
Aklına nazlı yâr gelir.
Gözlerin uzağa bakar,
Kimden ne beklediğin var?
Yâr semtinden gelen rüzgâr:
"Seni unuttu!.." der gelir.
Bakmazsa senin yüzüne
Çok görme elin kızına;
Dışarda serbest gezene
Hapiste yatan hor gelir.
Ayağında gezen itler,
Başının üstünden atlar;
Hapise düşen yiğitler
Yâri dışarda kor gelir.
Seher Vakti Yar İçin
Seher yeli dokunur dağların eteğine,
Nazlı yârim düşer gönlümün çiçeğine.
Bir ah çeksem yankılanır taşta, dumanda,
Gönül yanar, kül olur yâr'in adında.
Yol gözlerim, ufuklarda bir serap gibi,
Gelir mi diye her sabah, umutla, gizli.
Ay ışığında titrer adın, ince ince,
Kalbim düşer her harfine, sessizce.
Turna uçmaz, gök susar, rüzgâr küs bana,
Bir ben bilirim sensizliğin yangınını.
Sular geçer, zaman solar, ben beklerim,
Bir gül gibi dalında bekler özlerim.
Ey nazlı yâr, gelsen de yel olup geçsen,
Saçlarında geceyi, sesinde türküyü seçsen.
Bir bakışın yeter, felek dursa da olur,
Yeter ki gönlüme sevdanla bir bahar doğur.
Şiir Vakti - Sadık
Ru’ya
Biraz zemân evvel onı ruʾyâda görürken Bîdâr olup ėtdim ne kadar nâle vü şîven
Bir bağçede cânân otururdı tek ü tenhâ Saçları dağınık, çehresi solmış idi hayfâ!
