BENİM ŞİİRİM
Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben
Issız ovaların nehiriyim ben
İçimde işliyor derin bir yara
Aşkın öldürmeyen zehiriyim ben
Bakmayın çevremi kuşatanlara
Hz. Âmine vâlidemizin, Peygamber Efendimiz'e (a.s.m) söylediği son sözleri..
Son olarak, güneş gibi parlayan nur yavrusunun yüzüne, ayrılık ve hasretin verdiği duygu içinde baktı; ellerini doya doya kokladı ve dilinden şu cümleler döküldü:
“Ey, dehşetli ölüm okundan, Allah'ın yardım ve ihsanıyla 100 deve karşılığında kurtulan zâtın oğlu!.. Allah, seni azîz ve devamlı kılsın. Eğer
rüyada gördüklerim doğru ise, sen Celâl ve bol ikram sahibi olan Allah tarafından Âdem Oğullarına helâl ve haramı bildirmek üzere peygamber gönderileceksin. Sen, ceddin İbrahim'in teslimiyet ve dinini tamamlamak
için gönderileceksin. Allah, seni milletlerle birlikte devam edip gelen putlardan, putperestlikten koruyacak ve alıkoyacaktır. Her yaşayan ölür, her yeni eskir; yaşlanan herkes zevâl bulur. Her şey fanidir, gider. Evet, ben de öleceğim. Fakat ismim ebedî yad edilecektir. Çünkü tertemiz bir evlat doğurmuş, arkamda hayırlı bir yad edici bırakmış bulunuyorum.”
Acıklı ve âdeta istikbâlden haber veren bu sözlerinden sonra, Hz. Âmine'nin gözleri kaydı ve ruhunu orada Yüce Allah'a teslim etti.
Yer, Mekke ile Medine arasında bulunan Ebva Köyü.
Tarih, Milâdî
576…
Sayfa 89 - Nesil Matbaacılık Yayıncılık. San ve Tic. AŞ.Kitabı okudu
Gerçekten çok hoş bir şiir
"Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Herşey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin
Dünyada kimsesiz hiç kimse yok,
herkesin bir kimsesi var. Bir tek
ben kimsesiz kaldım, yetiş ey
Kimsesizler Kimsesi!
Sayfa 267 - kapı yayıneviKitabı okudu
Ne hüzünlü bir alıntı..
Kırıp camları bağırsam
Bağırsam diyorum avaz avaz:
Bir ölüm düşlüyorum ey insanlar
Bir ölüm...
Ölümüm evlere yas.
Sayfa 39 - KırmızıkediKitabı okudu
AL YEŞİL PENCERE
Yıldızlardan indim
Yapraklardan indim
Köpüklerden indim.
Taş yumuşacık
Toprak sıcak
Merhameti öğrendim.
Sayfa 74Kitabı okudu
Ey ''ölüm nerden ve nasıl gelirse gelsin''
diyenlere övgüyle yüreğini açan,
ama kendi içinde boğan kendi sesini,
gücünü başkasının gücüne katmayan
sana sesleniyorum, bak avuçlarına!
Donuk yarım ay alçakta asılı duruyor ve
Boşaltıyırdu ufkun sınırına,onun dağlarından
Taşan bir ışıltılar selini.Sarı sis
Sınırsız atmosferi doldurmuş,sonuna dek içiyordu.
Soluk ayışığını:ne bir yıldız parlıyor,
Ne bir ses duyuluyordu;tehlikenin
Amansız oyun arkadaşları rüzgarlar bile uyuyorlardı.
O kayalıkta,onun kucaklayışıyla sarmalanmış halde.
-Ey ölüm fırtınası!
