Önce alkış sonra taş mı (1.cevaplar)
SORULAR HAYATTIR fza
.
KONU: insanlar
SORU:"bugün alkışlayan yarın taşlar" dedikleri doğru mu?
Olsun du. Tüm olan biteni kabullenişti,altı üstü beş tane harf. Boyun eğmekti her derdine. Bir eyvallah dercesine.
Selamun aleyküm gençler
Ben birşeyi anlamak için bu iletiyi yazıyorum. İlk olarak sürekli sevgili değiştirmeniz bu benim umrumda değil ama bu programı çok yanlış kullanıyorsunuz kitap uygulamasını evlenme programlarına çevirdiniz evlenme hayelleri, çocuk yapma hayelleri, isimler falan sen kaç yaşındasın ya 15-16. Bakın hayatınıza karışmıyorum böyle bir hakkımda yok zaten
Bir Kıssadan Bin Hisse
Rasulullah (sav) Yesrib'i Medineleştirirken hayatın her alanına dokunur. Çarşıda yahudilerin olduğunu görünce onlarla ticaret yaparak mücadele edemeyeceklerini anlar ve Ashab'a gelerek yeni bir çarşı kurmaları gerektiğini söyler. Sahabe çalışır, çabalar ticaret ehli muhacirler ile ziraat ehli Ensar birleşip bir çadır çarşısı kurarlar. Herkesin bu emeği güzel sonuçlanır bu çarşı işlemeye başlar. Ancak Yahudilerden bir adam bir gece gelir ve çadırı ateşe vererek yok eder. Sabah sahabe uyanır bakar ki çarşı yok. Hemen Rasulullaha (sav) haber verilir. Rasulullah gelir yüzü mütebessim "Tamam" der. "Tamam yaptığımız iş yahudileri kızdırdıysa doğru yoldayız."
.
O halde biz de buradan kendimize bir hisse alalım mı, ne dersiniz?
Yaptığımız işleri düşünelim. Bizim yaptığımızdan gayrimüslim memnun ise Eyvahlar olsun bize..
Yaptığımız iş gayrimüslimi rahatsız ediyorsa selam olsun Felaha..
Rabbim işlerimizi İslama,
Akıbetimizi hayra çevirin inşallah..
.
Rugayye ✿
Okumanızı tavsiye ederim!
“Benim korkularım hayallerimden daha büyük, düştüğüm yerde yaşamasını öğrendim çünkü. Bir başıma ayakta durdum bu zamana kadar. Özümle gözümü silerken, ellerimle bacaklarımı destekleyip nefes almak için ciğerlerime yalvardım. Karanlığa alışmışım bi kere güneş doğsada gözümü açamam ben. iyiyim dedikten hemen sonra çok kaldırdım başımı göğe. Bu acımak kendine, acındırmak değil başkalarına. Çünkü herkesin hikayesinin yazıldığı mürekkep de kalem de bambaşka. Bayılıyorsunuz söndürdüğünüz ışığın karanlığından şikayet etmeye. Göstere göstere yaşamadığım herşeyi iğrene iğrene yazmayı öğretti bana hayat. Büyüyemeden kocaman olmayı, yenilip yutulmayacak şeylere eyvallah çekmeyi, çektirmeyi… Onca acıya rağmen ayakta kalabilmiş insanlar için dert değildi kaybetmek. Eğer ki bir gün kaybettiğiniz dünyada size kendinizi aratırlarsa göğüs kafesinizi gösterin onlara, burnunuza kadar boka batmışken nasıl dik yürüdüğünüze şahit olsunlar. Yazdıklarım anlaşılmaz olabilir, bazen göz doldurabilir, gecenin bi yarısı sigaraya son nefes gibi asılana cehennemin kapılarını aralayabilir, bakmak değil nasılsa mesele, görebilmek teferruat… Bizi önce göklere çıkarıp, sonra yukarılardan diplere indirilenlere bir iyilik borcumuz olsun, günün birinde yeryüzünde hesaplaşacağız.”