Şu uydurup sandığım doğruysa, herkes yalnızca yorgan altında ağlarken aynıysa eğer, kendimi herkesin yanına koyup kendimden herkes kadar nefret ediyorum.
Hayal mevsimi, zor mevsim. Anladığım kadarıyla bir zaman geliyor ve artık mevsimin bile zoru oluyor. Ya da insan tam olarak neyin altında ezildiğini görmek, delirdi mi delirmedi mi bilmek için kaderini illa ki somutlaştırmak istiyor.
Ekvatora olan uzaklık bilinmiyor, daha ziyade, önemsenmiyor hiç. Kalpler bir olduğu müddetçe mesafeler kifayetsizdir ve insanlar bilmedikleri şeyleri zaten önemseyemezdir.