İktidarın kötü, çok kötü olduğuna inanıyorum. Onun varlığı karşısında mütevekkil ve kaderciyim, ama bir musibet olduğunu düşünüyorum. Bakın, iktidara ulaşmış kimseler tanıdım ve bu korkunç bir şey. Ünlü olmayı başaran bir yazar kadar korkunç bir şey. Üniformalı olmak gibi bir şey bu; üzerinizde bir üniforma varsa, artık aynı insan olamazsınız: İşte, iktidara ulaşmak da, daima aynı olan görünmez bir üniformayı giymektir. Kendime soruyorum: Normal olan, ya da normal gibi görünen bir insan, iktidarı neden kabul eder? Sabahtan akşama meşgul yaşamayı neden kabul eder? Muhtemelen hükmetmek bir zevk, bir zaaf olduğu içindir bu. Bunun içindir ki kendi isteğiyle iktidardan feragat eden hiçbir diktatör ya da mutlak şef örneği yoktur. İktidar şeytanidir: Şeytan, iktidar hırsı olan bir melekti sadece. İktidarı arzulamak insanlığın uğradığı en büyük lanettir.
Helga Perz: Sayın Cioran, anlam sorusu katiyetle kaçınılması gereken bir soru mudur?
Emil Cioran: Bu soru bütün hayatım boyunca kafamı meşgul etti, ama hiçbir cevap bulmadım. Epey okuduktan ve düşündükten sonra, Tuna kıyısındaki bir köylüyle, ya da tarihöncesindeki okumaz-yazmaz insanlarla aynı sonuca vardım: Cevap yoktur. Buna tevekkül etmek ve geldiği gibi hayata maruz kalmak gerekmektedir.
Hem birey olarak zihin açıklığına sahip olmamız, hem de fazla zihin açıklığının hayatı tahammül edilmez bir hale getirdiğini bilmemiz gerek. Hayat ancak sonuçlarına katlanmazsak mümkündür.
Benim tezim, bütün hastalıklara çare bulunduğu gün insanlığın ortadan yok olacağıdır.
Sayfa 146Kitabı okudu