Zekaca kimseden aşağı değildi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey yapmadı.
İnsanın hem nazik hem de içten olması pek zor.
Her şeye sarılan ilgileri, ruhlarının boşluğunu ve sevgi yoksulluklarını kapayan bir örtüdür.
Okur Takip Önerileri
Konuştukları şeyler kiralanmış elbiseler gibi, kendi malları değildir.
Her duydukları şey üzerinde inceden inceye fikir yürütürler, ama aslında hiçbir şeyle de candan ilgilendikleri yoktur.
Bir temiz gülüş yok, candan bir sevgi yok.
Artık anlamaya başlıyoruz ki karşıtlık bir sevgi yaratmıyorsa bile ona hiç de engel olmuyor.
Amaçları ne kadar küçük olursa olsun direten insanlara saygı duyardı.
Karışık ve zor durumlarda hiç kendini kaybetmez, her yeni sorun karşısında sanki eski bir tanıdıkla karşılaşmış gibi, bildiği bir yoldan geçiyormuş gibi davranırdı.
Ağır ağır yanan bir ateş, ne kadar şairane olursa olsun şiddetli bir yangından daha iyidir.
En çok korktuğu şey hayaldi. Bu ikiyüzlü yol arkadaşı, bir bakıma dost, bir bakıma düşman; inanmadığın zaman dost, tatlı akışına kapılıp gittiğin zaman düşman.
Istırabına sabırla katlanırdı, çünkü nedenini başkalarında değil, kendinde arardı.
Oysa ona iyi gelecek bir tek şey vardır: Yeniden kartopu oynamak...
Çünkü kitaplar türlü sorunlar çıkarır, bunlar da insanın yüreğini, kafasını kemirir, hayatı kısaltırdı.
Acaba niçin yaşadıklarını bir an olsun düşünmüşler miydi?