f. ileresak
@f_ileresak
Biyoloji Öğretmeni
Çocuk Gelişimi
104 reader point
Joined on September 2019
Annesi ona sopayı çok güzel pişirdiğini, hem bu sopayı yerse büyüyeceğini, kocaman bir adam olacağını söylediyse de razı olmadı Murat.
Oldu mu şimdi? -Oldu. -Kız mı erkek mi? -Her çocuk cinsiyetini büyüdüğünde kendi öz iradesiyle seçebilmelidir. -Ne yani şimdi bunun bir cinsiyeti yok mu? Doğumhanemiz insan haklarına saygılı bir müessesedir Ve kişilerin cinsel özgürlüklerinin baskı altında tutulmasına şiddetle karşıdır. Daha sonra Talat’ın otoriter tutumu ile oğlan olduğuna karar verilen Murat...
“Her şey ben yaşarken oldu” ya da HER ŞEY BEN DOĞARKEN ÖLDÜ.
Reader Follow Recommendations
Ve Polyanna’yı ihtiyarlat, çirkin bir soytarı yap Tanrım. Göreceksin o bile ölecek o zaman.
Çocuklarımızı dövsek ve zorla yataklarına göndersek: Ne akıllı çocuklarımız var desek ve yeni çocuklar yapmaya karar versek
Düşünün, sağ ayak baş parmağı bir karyolanın demirinin içinde duran bir adam, ne kadar ciddi olabilir? Hayatı nasıl ciddiye alabilir? Her şey bir anda bir oda ve bir karyola demiri olarak kalıyorsa; her şey nedir?
Bu insanlar böyle. Yaşadığın zaman boyunca vücudiyetine bahçedeki maydanoz kadar önem vermezler. Ölürsün, bu defa da maydanozlara gübre olduğundan söz ederler. Aslında onlar da ne söylediklerini bilmezler ya!
Zaten zevklerle renkler tartışılmazmış. Olur mu hiç? Ne kalıyor ki geriye tartışılacak. Bir şey kalmıyor tabii. Dünyada zevk ve renkten başka kaydadeğer ne var. Üstelik zevkin varlığını farketmek renkli, rengin varlığını farketmek zevkli anlar yaşatır insana.
Fakat bir çamaşır leğeni İçin oldukça duygusuzdu benimki. Bir de annem… Hiçbir zaman anlam veremedi aşkıma. Babamın bu kadında ne bulduğunu hiç anlamıyorum. O1 çamaşır leğeni kadar çekici olamadı hiçbir zaman.
Ne kadar azım . Yollarda durdurulup azımsanıyorum.
Çünkü ben oldum olası karşımdakinin bir gün gerçek kimliğiyle başıma bela olabileceğini hesaba katmışımdır.
Tıpkı annemin beni doğurması gibi. Onun adına her zaman biraz pişman olmam gerekti benim. Dantel örerek bile benden daha hayırlı bir katkı sağlayabilirdi dünyaya. Belki de o kadar değildir. Bir yastık kılıfına dikilsem, ben de dantel kadar güzelleştirebilirim onu pekala. Bunu anlatmak çok zor artık. Kimse insanın yanında durduğu şeyi güzelleştirebileceğine inanmak istemiyor.
Hikaye, güneşe küsüp kendini toprağa geri çeken iğde ağacını konu alıyordu. Buna karşılık ben de, geceleri, köşe başlarında durup para karşılığında her isteyene kendini koklatan zambak çiçeklerini anlattım ona! Ağladık sonra birlikte. Ne çok şey vardı ağlanacak.
Ben pek yatmayı sevmem. Oturmaktan hoşlandığım da söylenemez. Ayakta durmaktansa düpedüz nefret ederim. Zincire de bağlı olsam, boşlukta sallanıp duran bir madalyon olmayı ne kadar isterdim. Şimdi de sallanıp duruyorum ama doğrusu bir madalyon kadar değerim yok.
Elleri ağzından büyük değildi aslında, ağzı ellerinden küçüktü.