“Kimse göründüğü gibi değildir.Fakat kimse görünmediği gibi ve kendi olduğu sandığı gibi de değildir. Kimse bizi kendimizin olduğumuzu sandığı gibi göremez.Kimsenin nasıl olduğunu hiç kimse bilemez.” Diyerek kafa yakan bir alıntı ile başlamak istedim.
Abdülhak Şinasi Hisar’ın ilk kitabı Fahim Bey ve Biz. Karakterimiz olan Fahim Bey de bir o kadar ilginç bir karakter. Hakkında çeşitli varsayımlardan yola çıkarak oluşturulan, söylenenlerin aslı olmadığı gibi aksi de ispat edilmeyen, silik bir karakter olduğu kadar hafızalarda yer etmeyi de başarmıştır.
Anlatıcı, babasının arkadaşı olduğunu belirterek başlıyor sözlerine ve konu indirgendikçe indirgeniyor ayrıntılarına.Tavrı tarzı bana Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Mahur Beste kitabını anımsattı. Karakterleri olay etrafında döndürmek yerine kendi içlerine doğru döndürüyor. Uzun edebi cümleler eski kelimelerle okurlara bir şölen sunuyor adeta.
Kitapları everest yayınlarından çıkıyor, malum boyutları küçük baskı kalitesi okuru memnun etmese de diğer kitaplarını da everest yayınlarından alıp okuyacağım.
İnsan odaklı psikolojik çözümlemeler yapan eserleri okumaktan hoşlananlara tavsiyemdir.
