Sevginin ne olduğunu bilmeyen insan, muhatap aldığı şeye beslediği duygunun sevgi olup olmadığını da bilemeyecektir.
Sayfa 26
Okur Takip Önerileri
Bugünün insanı bir yönüyle sevilmeyi umursuyor. Bir yönüyle de sevgisine emin olduğu insanlara rest çekebilecek olmanın kibrini yaşıyor. Beğenisini, ilgisini, taltifini beklediği kişiye pür dikkat bakarken, zaten onu seven ona kıymet veren insanları -belki cepte gördüğü için- görmezden geliyor.
Sayfa 15
İnsan, kendini beğenen ama kendini beğenmeyi kendine yakıştıramadığı için bunun bir türlü farkına varamayan insan, hayatındaki hatta dünyadaki sorunların büyük çoğunluğunun kendini beğenmekten kaynaklandığını öğrense...
Sayfa 10
Bize ayna olacak kişiyi bizim seçmemiz, zaten az buçuk görmek istediğimiz şeyi göstermez mi bize?
Sayfa 10
“İnsan, bir şeye bağlanmaya niyetliyse izahların, sebeplerin, mânâların değişmesi bir şeyi değiştirmiyor. Bir şeyden kopmaya niyetliyse de böyle.”
Sayfa 33
“Dostluk, bir vaizin kadim zaman kıssalarından bize aktarılan keramet ehlinin, ehline gösterdiği, yokluğu hissedilen, özlemi duyulan, hep karşıdan beklenip bir türlü karşıdakine bağışlanamayan, mali değeri olsa hiç değilse kırkta birini görebileceğimiz manevi, muallak, müphem bir mefhum. Kahramanlık gibi o da dilde.”
Sayfa 24
“Çağımız, bir yönüyle “dilce susulup bedence konuşulan” diğer yönüyle fiili söze indirgeyen bir çelişki girdabı.”
Sayfa 24
“Sen de ağlamışsın, dedim. Güldü. Ben niye böyleyim, demedi. Biz niye böyleyiz, demedi. İnsan niye böyle, demedi. Dünya niye böyle, demedi. Bu sessizlik beni yordu. Çocuk öfkemin gözlerine baktım. Gözlerinde, daha önce hiç görmediğim bir kayıtsızlık vardı. Büyümüşsün... diyemedim.”
Sayfa 18