Dünya; ölü şairler darphanesi,
Basıyor durmadan faili meçhul.
Ey, tahta sandalyesinde büyük düşler sahibi ,
Bir sen misin hayata kafa tutan tek kul?
Sıkıştırıyor, hayat denen makinasında darphane,
Darp ediyor, bedeni ölmemiş ruhu ölenleri,
Sonra adı, ölüp de yaşayanlar şehri.
Basıyor durmadan, çoğaltıyor bu şekilde düşünenleri.
Dünya; cansız yaşayanlar meyhanesi,
Kimine ziftten dem, kimine meyden hem!
Dünya; kimine gri pantolon, bej yağmurluk biçmiş,
Kimine varisli bacaklar üstünde titrek durmayı,
Dünya; nihayet ölüp yine de yaşamayı seçtirmiş.
Ve son baskısında ölü şairler darphanesi şunu bildirmiş,
YAŞA..! dönmeden naaşa...
Barış.