Yeryüzünün o yanlarına mis gibi bir gece indi. Yıldızlar çillendi gökyüzünde. Sularda kurbağaların, ötelerde çakalların , sadece sevişenler için öten guguk kuşlarının sesi uzun süre kesilmedi.
Sayfa 17
Ama çocuklar her türlü insanla bağlantı kurabilmek için sevimli küçük köprülerdir.
Şehirlerde insanlar tuhaf olmuş. Değişmeyen köylerde biz kalmışız. İçi başka, dışı başka âlemin. Herkesin en az iki yüzü var. Biri içinde, biri dışında. Kimse içindekini göstermiyor birden. Dışındaki de yapmacık.
Benim dilim sadece kitaplardan öğrenilmiş değildir. Evimizde, köyümüzde, Türkçenin olduğu her yerde çocuklardan, kadınlardan, okumuş okumamış halkımızdan emdiğim Türkçe’dir benim dilim. Halkımın göğüsleri bereketle dolu olduğu için, ben de onu eme eme büyüdüğüm için, gürbüz bir yazar olabilmişimdir.
Bir sanatçı olarak yazar, anlayabildiğime göre, günün her saatinde ve her yerde, dünyaya yazmak diye bir tutkuyla bakar. Sürekli bir uyanıklık içindedir.
Hareket noktam çoğunlukla ‘yaşam’dır. Yaşam’dan aldığım ‘deney’ ve 'etkilenim’leri, düşüncelerim ve inançlarımla emiştirerek yazmaya yönelirim.
