Beton kuşatması altındaki şehirler, insanın Tanrı’ya meydan okuyuşunu düşündürür bana, zira sadece ağacı ve göğü görmekle bile bu dünyaya ait olmadığımızı anlayabiliriz.
Yok mu kuzum yenilginin de bize öğretebileceği bir şey ? Bu dünyaya salındığımızda ruhumuz, daima kazananlardan olacağımıza dair bir beraat mı tutuşturuldu elimize ? Hem o zaman hayrın şerrin de Allah'tan geldiğini nasıl bileceğiz ? Hiç yenilmezsek dünyanın bir imtihan yeri olduğuna nasıl iman edeceğiz ?
" Tanrım beni neden terk ettin ? " Gücenecek kimse kalmadığı için Allah'a gücenenler cemaatine bir üye daha. "Belki sessizliğimiz ve kimsesizliğimiz ona konuşuyordur." ⠀ོ
⠀ོ İnsan, çağımızda hep yorgun; oynamaktan, örtmekten, gizlemekten, kendisi olmaya giden yolu yürüyememekten yorgun. Oyuncu benliklerin sahici benlikleri gizlediği gösteri toplumunda, aldığımız alkış kadar var olduğumuzu sanıyoruz !
Her arayan bulamaz ama bulanlar kaybolanlardır.
Senin dolaştığın vadileri tanıyorum, kaybolsan da elini tutma ihtimalim var.
İkimiz de o uçsuz bucaksız yolu, o inanılmaz yeşilliği arıyoruz ⠀ོ
Hayat boyu, ölünceye kadar sürecek o güzel dostlukların büyüsünü benden çok hisseden olmasın, gelin görün ki bu dostluklar insan on sekizindeyken yaşanır, yirmi beşe gelindiğinde hepsi bitmiştir ve kişi kendinden başkası için özveride bulunamaz.
⠀ོ Nemli hava üzerimde soğuk duş etkisi yaptığı, doğa donuk, hüzünlü bir hal aldığı zaman kendi içime dönerim ve içimde korkunç bir boşluktan, sonsuz bir bezginlikten başka bir şey bulamam