“ ..özgürlüklerin kapsamı hem mevcut sistemin koordinatları hem de tüketici özgürlüğünün fiili işleyiş tarzı tarafından sıkı sıkıya tayin edilir: Seçme ve tüketme imkanı, fark ettirmeden bir süperegoya dayalı seçme mecburiyetine dönüşür.Bu özgürlükler alanın nihilist boyutu ancak daimi olarak hızlandırmış bir şekilde işleyebilir- yavaşladığı
an ,bütün hareketin anlamsızlığının farkına varırız.”
#slovojzizek @eksikparcayayinlari
Şimdi bütün bu kandırmacaların sonuna gelinmişti, ama bunların en acısı fark edişti.
İnsanın bir tutamağı olmalı.
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimin müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.
Sayfa 183Kitabı okudu
"Birinin bize iyilik yapmadığını fark ettiğimizde, hiçbir şekilde o insanın yanında kalmak ve kendimizi bu yıkıcı etkiye maruz bırakmak zorunda değiliz."
"Yine de hiçbir şeyi kontrol edemeyeceğini
Her şeyi kontrol etmeye çalıştığın sırada fark ettin."
Sayfa 32Kitabı okudu
“Sizce mutluluk nedir?” diye soran bir anketi, on beş yıl önce şöyle yanıtlamışım: “Mutluluk insanın içini ısıtan, ışıklandıran bir şeydir. “İyi ki yaşıyorum! dedirten şeydir. Kanının iyi dolaştığını, kalbinin gümbür gümbür attığını, yoğun olarak yaşadığını hissettiren şeydir. Mesela, bir temmuz öğlesi dalgalanan başak tarlaları, yağmurdan sonra taze çimenlerin kokusu, üstünde çiğ damlası ile sabaha bakan bir gonca. Mutluluk, desti kokan bir bardak sudur. Bir kadının güneşten yanmış kolunun üstündeki altın sarısı ayva tüyleri... Sonra gök kubbe, yıldızlar, sahilin hışırtısı. Bir çocuğun sevinci. Bir yaşlının gülüşü. Mutluluk, mesela, özgürlüktür. Özlü bir şey okuyup yüce insanlarla bir ortaklık kurmaktır. Mesela, gelişmektir, oluşmaktır, sevişmektir. Ağır ağır bir dağa tırmanıp yükseldikçe, bir vakitler bir şey sanılmış tepeciklerin arkasındaki boşluğu fark etmektir. Daha ne diyeyim, mutluluk, gecenin ucundaki ilk maviliği, bir vapur güvertesinden seyretmektir. Mutluluk, Bach dinleyebilmektir.”
Sayfa 37 - YKY
