Siz hiç merdiven dairesinin karanlığında tek başınıza oturdunuz mu?
Ben oturdum, oturuyorum. Bu soğuk merdivenlerde ben varım çünkü. Çocukluğum, cesedim, hayallerim, koşa koşa okuldan gelişlerim, anılarım, geçmişim.
Huzuru ve yalnızlığı aynı anda tadarsınız, yaz kış soğuktur.
Güzeldir.
Buradaki huzuru odamda bile bulamadım ben, kimse yokluğumu fark etmez çünkü Reyhan her zaman odasındadır.
Sadece Reyhan.
Birileri beni keşfeder mi acaba? Benliğimi, asıl Reyhan'ı. Daha ben bile çözememişken kendimi, birinin beni ellerimden tutup bu soğuk merdivenlerden kaldırmasını bekliyorum. Ne acı!
İnsan... Anla beni...
Gör bu mahzun hallerimi...
Gözlerimdeki çocukluğum benden memnun değil.