Uzun zamandır aklımda olan, bir hediyeleşme etkinliği ile elime geçen Veronika Ölmek İstiyor'u iyiki okudum diyerek söze başlamak istiyorum. Hediye eden arkadaşıma da buradan kucak dolusu sevgiler.
Felsefi başyapıtlarla yarışabilecek türden bir eser olmuş. İçerisine fikirler, düşünceler öyle güzel serpiştirilmiş ki okurken bambaşka bir keyif alıyorsunuz. Hayatınıza, yaşam enerjinize, kurallara, isteklerinize, nerede olduğunuza bakma ihtiyacı hissediyorsunuz. Bence çok güzel de oluyor. Çünkü yaşamın her anı çok kıymetli ve hakkını verip veremediğimizi bilmeliyiz. Ölümü hatırlattıyor, belki de hepimizin en çok korktuğu şeydir ölüm. Hayır, hayır ben istemiyorum böyle kitapları okumak demeyin. Bir şeyin kıymetini anlamak için kaybetmek gerekir klişe sözü vardır ya bu her şey için kullanılabilir belki ama hayat için asla. Kaybettiğimizde bir daha elde edemeyiz yaşamı. O yüzden farketmeli hayatı, sevmeli ve değer vermeli. Bilinçli nefes almalı, hissederek yaşamalı. Öylesine değil.. Her anı hakkettiği gibi, olması gerektiği gibi değil. Birileri öyle istediği için değil, sen öyle istediğin için..
Yazarımızın güçlü kalemi sayesinde hiç sıkılmayacağınızı ve yüksek miktarda bir merak ile okuyacağınızı söyleyeyim. Kendin için yaşa! Kendin için oku!
Lou Andreas-Salomé de tam olarak bu konuyu
