Farkinda olmali insan, Bir damlacik sudan yaratildigini farketmeli.
Anne karnina sigarken dünyaya neden sigmadigini ve en sonunda bir metre karelik yere nasil sigmak zorunda kalacagini farketmeli.
Henüz bebekken "dünya benim"
dercesine avuclarinin simski kapali oldugunu, ölürkende ayni avuclarin
"herseyi birakip gidiyorum iste" dercesine apacik oldugunu farketmeli...
Ve ona göre yasamali.
Selam ve Dua ile Hayirli Cumalar.
Acıyı farketmeli gözlerin.
Can Yücel, kendini yeryüzünün ilahı sanan tüm insanlara gerçeği korkmadan haykırıyor; "anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metrekarelik yere sığmak zorunda kalacağını farketmeli insan."
Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metrekarelik yere sığmak zorunda kalacağını farketmeli insan.
Can Yücel
Kendimden
Çabalıyorum ama boşa gidiyor. Boğuluyorum. Nefes almak bu kadar acıtmamıştı hiç. Kendimi kuş sanıyorum birazdan kanatlanıp uçacağım gideceğim buralardan. Ama kanatlarımın olmadığını farketmem zamanımı alıyor. Gözünün önünde olanı farketmeli insan kendine yalan söylememeli. Ama ben özgür olmak için kuş olmak gerekli sanıyordum. Buna inanmıştım. Bu inançla yaşadım. Evet şu an değil ama bir gün uçacağım özgürce. Kuş olmadığımı farketmem inancımı değiştirmedi. Değiştirmeyecek de. Zaten her özgürlüğün de bir sınırı yok mu?