Kaleminden hüzün akan acıların adamı Sabahattin Ali. Kamyonuna aldığı Ali Ertekin tarafından genç yaşında, diğer arkadaşlarının isimlerini vermediği için vahşice öldürüldüğü söylenen Sabahattin Ali.
Beraber gittikleri sırada dinlenmek için, mola verip bir yere oturmuşlar. Sabahattin kitap okumaya başlamış. O da kafasına vura vura öldürmüş.
Şiirler 
Faruk Nafiz Çamlıbel şiirleri gibi acıyla yoğurulmuş, özlemle pişirilmiş şiirler. Hüzün, isyan, çaresizlik hiç bir kitapta böyle güzel anlatılamadı belkide
Kitapta özellikle bir şiir dikkatimi çekti.
Hapishane Şarkısı 3
Burda çiçekler açmıyor
Kuşlar süzülüp içmiyor
Yıldızlar ışık saçmıyor
Geçmiyor günler geçmiyor.
Ezbere bilmeme şaşırdım. Nasıl olur dedim. Sabahattin Ali'nin bazı kitaplarını çok önceden okumuştum ancak şiir kitabı yoktu aralarında. Ezbere bilecek kadar ne olmuş olabilir. Araştırdığımda çocukluğumu beraber geçirdiğim dayımın hayran olduğu Ahmet Kaya, şarkı olarak seslendirmiş. Daha bir sürü bestelenen şiir var kitapta. Tekrar tekrar tekrar okunası
-Henüz bana “Yolunun sonu budur!” denmedi,
Ben ömrümü harcadım, bu yollar tükenmedi.
Sayfa 19Kitabı okudu
Gönlümü çekse de yârin hayali
Aşmaya kudretim yetmez cibali
Yolcuyum bir kuru yaprak misali
Rüzgarın önüne katılmışım ben
Sayfa 18
