Ah şu sizin boktan, ucuz, vasat, değersiz, kokuşmuş ilişkileriniz… Sonunda beni öldürecek! Zaten bir insan, başka bir insanı ne kadar çok sevebilir ki. Kendimden daha çok seviyorum seni.
Hassiktir lan ordan!
Hiç kimse, bir başkasını kendinden fazla sevemez! Seviyorum" diyen de kendine değer vermeyen, sefil, adi piçin
önde gidenidir.
"İnanın bana dostum, hiçbir şeye hakkından fazla değer vermeyin..."
Demem o ki, kimseye gereğinden fazla anlam yüklemeyin. Unutulmayacak anı, silinmeyecek insan yok. Kimse için kendinizden ödün vermeyin. Vazgeçilmez olan sizsiniz bir başkası değil, önce kendinize değer verin kişiler gelip geçicidir, siz hep kendinizle berabersiniz.
Her şeyi bu kurala uydurmak da
gerekmez. Çünkü gereksiz ve anlamsız uzunluk bir yana
bırakılırsa, sözlerimizin uzunluğunu, beğenilmek isteğine
uydurmaya hiç de gereksinimimiz yoktur; verilen bir sorunun
çözümünü en kolay, en çabuk bulmak yoluna gelince; akıl
onu birinci sıraya değil, ikinci sıraya koymayı ve türlere
ayırmayı öğreten yönteme daha fazla, hepsinden üst değer
vermeyi buyuruyor; sonra çok uzun bir söz dinleyenin
kafasını daha çok çalıştırıyorsa, uzunluğu nedeniyle
sabırsızlanmadan sonuna kadar devam etmeyi emrediyor;
bizimkiler gibi konuşmalarda sözün uzayıp gitmesini
beğenmeyen ve konunun çevresinde dolaşmamızı doğru
bulmayan bir adam karşısında da sabırsızlanmamalı;
tartışmanın uzunluğunu eleştirdikten sonra çabucak ve hemen
gitmesine izin vermemeli; bu eleştiriyi yapanın, kısa sözün
dinleyenleri dialektiğe daha yetili kılacağını, gerçeği
düşünceyle kanıtlamada daha usta bir hale sokacağını
göstermesi gerekir. Başka nokta üzerine yapılabilecek eleştiri
ya da övgülere gelince, bunlara hiç aldırmamalı; dahası onları
dinliyor bile görünmemeli. Zaten sen de benim gibi
düşünüyorsan bunun üzerine konuşmanın bu kadarı yeter.
Sayfa 65Kitabı okudu
