Siyah-beyaz,1942 yapımı,kült filmdir.Savaş içinde(öyle vurdulu kırdılı savaş sahnelerinden oluşmuyor yalnız,baştan söyleyeyim) aslında çok naif bir aşk hikayesini anlatıyor film bence.Bence,çünkü aslında içinden bir çok anlam çıkarılabilir,üstelik son sahneye kadar ne olup biteceğini tam kestiremiyorsunuz.Karakterleri tam çözemiyor,oyunculukları karşısında hayran kalıyorsunuz.Zamanın siyasi ve sosyal olaylarını anlamaya çalışıyorsunuz,ama yine de tüm bunların içinde,sizi naif bir adam ve onun "aşkı anlayış" biçimi sizi karşılıyor.Açıkçası öyle fazla duygusallaşıp ağlamadım,ölüp bitmedim,bunu filmin çok eski olmasına veriyorum,çünkü hikayesi çok güzeldi.Ya da benim duygusuzluğumdandır bilemiyorum :) Ama biliyorum,içinizde bu filmi başucuna koyacaklar vardır :)