Her sayfada, her paragraf başında dalıp durdum, düşündüm. O kadar güzel bir anlatımı vardı ki yazarın, her seferinde kendimi o satırların arasında, tekerlekli sandalyede, kelime sonsuzluğunun içinde buldum. Bütün duyguları yaşadım, hissettim en derinine değin. Son zamanlarda bu denli güzel betimlemelerle bütün duyguları sonuna kadar hissettiğim bir kitap okumamıştım. Yazarın dili, kahramanın yaşamı, olaylar birbirini o kadar güzel tamamlamıştı ki kelimelerin, konuşma özgürlüğünün ne denli önemli olduğunu çok iyi anladım. Yaşamda şükretmemiz gereken ne kadar fazla güzellik olduğunu anlattı bir bir. Naif, güzel kalpli bir kızın dilinden onun zorlukla dolu yaşamını aktardı İçimdeki Müzik. Melody'nin de dediği gibi "Sessizlik nasıl bu kadar gürültülü olabilirdi?".