bu yazarın olayı bu; nefret ettiğiniz bir karakteri daha sonra sevmeye başlıyorsunuz...
nesta, içinde olduğu yas sürecini içerek ve her geceyi başka biriyle birlikte geçirerek görmezden geliyordur. gece sarayı üyelerinden az çok anlaşabildiği amrenle bile küsmüş kendi hiçliğinde adeta yapayalnız kalmıştır. ta ki ryhsand ve feyre paranın suyunu
Nefret ettiğin bi şeye teslim oluyorsun ve bunun için hayatını feda ediyorsun.Neden inandığın bir şey için yapmıyorsun? Kendi düşüncelerin için akacak kan: güzel! Fakat neden bir yabancı için aksın? Ferdinand unutma, özgür kalmayı yeterince istersen karşındakiler nedir ki, sadece: kötü kalpli aptallar! Yeterince istemezsen ve seni elde ederlerse, aptal olan sensin!
Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi. Her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile.. Ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu. İnsanların çoğu gibi canı sıkılıyordu.
Sevgi, mutluluk, kendini feda etme duygularının hissedildiği böyle bir anda bizim tartışmalarımızın, hakaretlerimizin ne anlamı var?! Şu anda herkesi seviyorum, herkesi affediyorum.