Onca zaman sonra tüm emeklerinin ziyan olması bi yana bir de suçlamak canını yakıyor olmalı. Oysa ne çok fedakarlık yaptın, ne kadar çok savaştın. "Ama Allah kahretsin sonunda yine sen suçlandın."
"Hayat tabi ki güzel ama bir de seni rahat bıraksalar!"
"Bir de saygı duysalar."
"Tamam anlamalarını beklemiyor, her dedigine "he" desinler istemiyorsun ama en azından duymaya, dinlemeye bari çalışsalar. Oysa seninde hayatını şekillendiren kendi doğruların var neden bir türlü görmüyorlar?"
"Ama yok! Sadece kendi çıkarları, kendi doğruları, kendi inandıkları."
"Bilmiyorsun ki ne yapsan artık bu insanları?
-Cihad KÖK
Sevgi neydi? Sevgi emekti...Sabırdı...Özveriydi...Parayla satın alınamayan değerlerdi...Sevgi zor günlerinde sahip çıkmaktı...Yollar dikenli de olsa, o yollarda kanaya kanaya ama dimdik, vazgeçmeden yürüyebilmekti...Sevgi geçici bir heves değildir...Cesur olanların işidir...Mesafeler ve zaman öldüremez sevgiyi...Sevgi o yokken bile sevmeyi bilmek, varlığına şükredebilmektir...İçinde fedakarlık içermeyen sevgi, gerçek sevgi değildir...Sevgi mücadele etmektir...ve en önemlisi; sevdiğini olduğu gibi, onu değiştirmeden kabul edebilmektir...Gerçekten sevebilecek kadar yürekli olanın sevgililer günü kutlu olsun..
İnsanların çiğliğini ,duyarsızlıkla kuşandığı rahatlığını,ben böyleyim işine gelirseleri hiç hazmedemedim..Beni olduğum gibi seveceksin,senin için değişemem,sevgim için fedakarlık yapmaya gelemem, diyenleri,duygularıma hassasiyet göstermeyenleri,kolayca boşverenleri de hazmedemedim ben..Yalanı çok basit görüp,aldatanları ise hiç affedemedim.. İşte demem o ki ; Kendini eleştiren,yerden yere vuran birini mi buldun..Ayrılma eteğinden...
Güveneceksin arkadaş...Adam kendini,şahsiyetini ortaya koyuyor,açık oynuyorsa güveneceksin..Sormayacaksın ona buna,nasıl biridir diye..İnsanın en iyi referansı yine kendisi ve sergilediği davranışlardır.. Güven verebileceğimiz ve güvenebileceğimiz dostluklarımız olsun...
-doğaçlama
Geçici de olsa sevgiler, emek ister fedakarlık ister ama daha yolun başındayken kendini bu kadar yıpratma..
Toplumdaki ahlaki çöküntü; insanlığın erdeme duyduğu ihtiyacın zamanla azalması birçoğumuzu insanlardan uzaklaşma, yalnız kalma ve huzur arayışına itmiş durumda.insanlar birbirlerini giydikleri kıyafetlerine, mesleklerine, maaşlarına ,bulundukları etnik kökene, siyasi görüşe göre yargılamakta böylece insanlık geri plana düşmekte 'evrensel' değerler göz ardı edilmektedir.insana dair en yüce duygular: hoşgörü, adalet, sevgi, saygı, kişiyi bulunduğu konumda kabullenme, fedakarlık artık toplumda pek az duyduğumuz kavramlar olmuştur. Bunların yerini ne yazık ki rüşvet, hırsızlık, adam kayırma,şucu, bucu gibi kavramlar almış halkın zihni bulandırılmıştır.