Boston Şeker Pekmezi Felaketi ;
Boston Şeker Pekmezi Felaketi, 15 Ocak 1919'da Neighborhood of Boston, Massachusetts'te yaşanmıştır. Büyük bir Şeker Pekmezi tankının patlaması sonucunda 35 mph (56 km/h) hızında sokaklara Şeker Pekmezi saçılmıştır. Olay sonucunda 21 kişi ölmüş, 150 kişide yaralanmıştır. Bu felaketten sonra her sıcak yaz gününde halk, sokakların hala Şeker Pekmezi koktuğunu iddia etmiştir.
Ergenekon Efsanesi klasik bilgilere göre soykırıma uğrayan Türkler’in yeniden Orta Asya’da egemen oluşlarını anlatır. Bu klasik anlatımdan da kolaylıkla anlaşılabileceği gibi, efsane Türkler’in ilk ortaya çıkışlarını değil, başlarına gelen bir felaketten sonra yeniden türeyişlerini anlatmaktadır. Bu bizi yakından ilgilendiren bir ayrıntıdır.
“Eğer dibe vurmadan cesaretini kaybedersen, gerçekten başarmış olmayacaksın."
Sadece felaketten sonra yeniden dirilebilirmişiz.
“Ancak her şeyini kaybettikten sonra, gerçekten özgür olursun” diyor Tyler.
7. "Kız Çocuğu" Şiirine Japon Çocukların Teşekkürü: Kağıttan Bin Turna Kuşu
Nâzım’la son Pazar sabahında, Nâzım’a kahve pişirmiştir Vera. Nâzım hasret kaldığı memleketinden gelen kahveyi yine aynı hasretle içmiştir. Vera yarın yaşayacağı felaketten bihaberdir. O son günle ilgili şunlar dökülür Vera’nın kaleminden;
“Korkunç günün
"Sana söylüyorum, ey gökyüzündeki kutsal Baal; sen yoksun, olsan sana öylesine lanet ederdim ki, göklerin cehennem ateşleriyle sarsılırdı. Sana söylüyorum; kulluğumu gösterdim sana, reddettin, kovdun beni, ben de sana ebediyen sırt çeviriyorum, çünkü sen, inayet saatini inkar ettin. Sana söylüyorum, biliyorum öleceğim, yine de alay ediyorum seninle, burnumun ucunda ölüm, alay ediyorum, ey gökteki Apis! Sen benim üzerimde gücünü gösterdin, ama bilmiyorsun ki, felaketten yılmam ben. Bunu bilmen gerekmez miydi? Kalbimi uykularda mı yarattın? Sana söylüyorum; olanca ömrüm, içimdeki her damla kan, seni hiçe saydığından, inayetine tükürdüğünden ötürü bahtiyardır. Bu saatten öteye ben, senin bütün eserlerinden, bütün senden el etek çekiyorum; bir daha seni düşünecek olurlarsa, bütün düşüncelerime lanetler ediyorum; bir daha senin adını anarlarsa, dudaklarımı koparıp atmak, vazifem. Sahiden varsan sana ömrümde ve ölümümde son sözümü söylüyorum: Hoşça kal! Sonra da susuyor, senden yüz çeviriyor, alıp başımı gidiyorum...''
Sayfa 117 - Varlık Yayınları (1956)Kitabı okudu
Ölümü görenler,soğukluğu tadanlar,felaketten kaçamayanlar,evlat acısıyla kavrulanlar,uykuya hıçkırık ve gözyaşıyla dalanlar, delikli uykularindan hep böyle uyanıyordu.
Önce İyi, sonra noksan.
Sayfa 45Kitabı okudu
