Şeyh Diyojen
Halkın bozuk düzen düşüncelerinden gönlüm sıkıldı; yoldaş ol bana; dağa çıkmak, ovaya gitmek istiyorum.
* Dün şeyh, elinde fener, bütün şehri dönüp dolaşmadaydı; şeytanlardan, canavarlardan usandım; insan arıyorum diyordu.
* Bu beyitte Diyojen hatırlanmaktadır.
Divan-ı Kebir’den Seçmeler, 
Mevlana Celaleddin-i Rumi, Kültür Bakanlığı Yay., Ankara, 1989, s. 137
BÜYÜK İNSANLIK
Büyük insanlık gemide güverte yolcusu
tirende üçüncü mevki
şosede yayan
büyük insanlık.
Büyük insanlık sekizinde işe gider
yirmisinde evlenir
kırkında ölür
büyük insanlık.
Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
pirinç de öyle
şeker de öyle
kumaş da öyle
kitap da öyle
büyük insanlıktan başka herkese yeter.
Büyük insanlığın toprağında gölge yok
sokağında fener
penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
umutsuz yaşanmıyor.
NAZIM HİKMET RAN
FENERBAHÇE
1907 de doğdu aşkımız, sarı-lacivert renkleri oldu şarkımız, sporun her dalında bizim sanımız, hiç bitmedi-bitmeyecek bizim aşkımız! Çatlayın cimbomlular bu yıl fener şampiyooonnnn
Efsane
“Bekler o kız akşamları yaslı
bir yalnızlık içinde; mutluluk özler.
Yuva kurmuş gözlerinde kaygı:
dönmeyen sevgiliyi gözler.
Karanlık rüzgârdı, gecenin birinde
büyü yaptı, kız şimdi bir fener.
Mutludurlar fener alevlerinde
seviyorum seni! diye fısıldayan kişiler.”
Behçet Necatigil
Düşlerde Fener Olmak
DÜŞLERDE FENER OLMAK
Ben ölünce
hiç değilse
Bir fener olsam,
kapında dursam,
soluk donuk geceyi
aydınlığa boğsam.