Bir kibrit, bir orman yakar, başıboş..
Vatanımda sular akar, başıboş;
Herkes, birbirini kakar, başıboş.
Bozkırlardan topal bir tren geçer;
Çocuk, merkep, öküz bakar, başıboş.
Yanmaz da yürekler, güneşe atsan;
Bir kibrit, bir orman yakar, başıboş.
Tarih, kutuplara kaçmış bir fener,
Buz denizlerinde çakar başıboş.
Yirmi dokuz harfte sözde aydınlar,
Yafta yazar, isim takar, başıboş.
Allah'ım sen acı bu saf millete!
Akşam yatar, sabah kalkar, başıboş
NFK
Ben tek çıkar yolu, kendimi bir yalancıya dönüştürmekte bulmuştum. Gerçek benle çok az ilintisi olan yabancı bir insan yarattım. Yarattığm kişiyle asıl ben olan kişiyi birbirinden ayırmasını bilemediğim için bu zedelenmenin yaşamımda ve yaratıcılığmda yetişkin yaşlarıma dek önemli etkileri oldu. Kimi zaman, yalanı yaşayan kişinin doğruyu sevdiği gerçeğiyle kendimi avutmak zorunda kalırım.
"Hata yoktur... yaptığın ve yapmadığın şeyler vardır".
Ya sevgi? Biliyorum biz aile içinde sevgiden sözetmeyiz. Babam kilisede Tanrı sevgisinden sözeder. Ya evde biz bizeyken? Biz bu parçalanmış yürek ve baskı altına alınmış nefretle nasıl başettik?
Tutunmuş kayalara. Tutabilecek mi çapan seni yaşamın fırtınalarında?
Sayfa 101Kitabı okudu
