...bir kıyafete benzetebiliriz onu; ruhun ya da imgelemin diktiği, karşısına çıkan insanoğullarından yakışır diye düşündüklerine giydiriverdiği bir kıyafet.
“Yalnızlık, paylaşılmaz.”
Yalnızlığı bu sözden daha güzel özetleyen başka bir söz olamaz herhalde. “Yalnızlık paylaşılan bir şey olsaydı o artık yalnızlık olmazdı”, diyerek ne güzel de ifade etmiş. Bütün yalnızlara seslenerek yalnızlığı sevdiren bir şair, Özdemir Asaf. “Yalnız değilim, tek başımayım.” diyebilenlerden olmalı… Sonuçta; yalnız isen özgürsündür…
“Özgürlük, yalnız kalabilmeye denir.”
—Fernando Pessoa
***
Özgün şiirler kaleme almış… Ve yazarın bu şiir kitabında;
•Aydınlık ile karanlığı birbiriyle konuşturan şiirler mevcut.
•Kedi ile mum arasında geçen bir hikayeyi şiirsel anlatımı var.
•Özellikle yalnızlık ile ilgili dizeler okuyanda etki bırakıyor.
***
Şairler, inanılmaz bir şekilde “tam da benim hissettiğim şey böyle bir şey” dedirtmeyi başarıyor okuyucusuna. Hissiyatı, içtekileri satırlara işleyebilmek eşsiz bir kabiliyet. Özdemir Asaf anlatılamayan duyguları kağıtla buluşturmuş şiirlerinde.
Okunmalı, ve okutulmalı…
Şiirler ruhları besler…
Ruhlar beslenmeli…