Şiir ve edebiyat alnıma konmuş bir kelebektir belki..
Sayfa 46
Hayatını yaşa. O seni yaşamasın.
Ne var ki şehir bana yabancı, sokakları tanımıyorum, çektiğim acının ilacı yok.
Bir rol bile üstlenmişliğim yok: O rolü benim için başkaları oynamış. Oyuncu bile değilmişim: O oyuncunun hareketleriymişim yalnızca.
Hayat tahayyül edebildiğimiz kadardır.
Hayatını yaşa. O seni yaşamasın.
Sayfa 612Kitabı okuyor
Öyle ki, sıkıntı veren ne varsa görüyor, sevinç uyandıran şeyleri ise hiç hissetmiyorum. Yeri gelmişken; fark ettim ki acıyı etimizde duymaktan çok görüyor, neşeyi ise görmekten çok hissediyoruz. Düşünmekten ve görmekten sakınarak az da olsa gönlünü yatıştırabilir insan, keşişler, bohemler ve serseriler gibi. Ama ne olursa olsun, acı önünde sonunda gözlem penceresinden, düşünce kapısından girecektir.
Istırabımı Yücelmenin bir işareti olarak bile göremiyorum. Istırap sahiden buna işaret eder mi, onu da bilmiyorum. Ama öyle önemsiz şeylerden canım yanıyor, öyle alelade şeyler beni incitiyor ki, bu faraziyeyi benimseyerek, bir deha olduğum faraziyesine hakaret etmeye cesaret edemiyorum.
"Yaşamak, başkalarının niyetleriyle örgü örmektir."
"Hissettiklerimi yazıyorsam, hissetmenin ateşini azaltmak için başka çare olmadığından."
"Asla gerçekleşmiyoruz. Karşı karşıya duran iki uçurumuz biz."
tanrıların varlığını üslup belirler.
metafiziği oldum olası, gizli deliliğimizin bir uzantısı olarak görmüşümdür.
hissettiklerini düşünmeyi bilmeyenler, bırakalım dilbilgisine uysunlar. ifadelerine hâkim olanlar ise tam tersine, dilbilgisinden kendi bildikleri gibi yararlansınlar.