Gözlerine yüreğimi solusam sevda göğerir.
Sayfa 289Kitabı okudu
İçim dışım kan gibi bulut, elim ayağım duman
bir el gölgeme girdi girecek
'gel seninle kavlü karar edelim'
yoksa gün bitecek
Yağmur ne kadar yağsa, biz ne kadar ağlasak
sen yine o sen
gömleğin ağaç yeşili
ellerinde bir türkünün en alımlı yalnızlığı
yüzünün bir yerinde asılıdır en ceylan biçimiyle yaşamak.
Sayfa 288Kitabı okudu
Âdeme eş noktadır
Gördüğüm düş noktadır
Ademi âdem eden
Üç harfle beş noktadır
(Dörtlükte ki âdem insan anlamında kullanılmaktadır. "Aşk" kelimesi eski harflerle yazılışında üç harfli ve beş noktalıdir "عشق".)
İnsan gönlü o kadar sahipsiz ki.. İnsanlar gönüllerine sahip değiller çünkü..
Şimdi anlıyorum. Dostluk ayrım yapmamakmış.
Bak ağacıgim , insanın, insanlığın haline bak. Sevgisiz, şefkatsiz, kupkuru bir insanlık.. Böyle şey olur mu? Bu insan yavruları kime, hangi cemiyete, hangi sanata, hangi romana, hangi besteye, hangi imâna, hangi ahlâka emanet? Hangi sag'a? Hangi sol'a? Hangi insana? Bunu düşünmeden, millet olmak, devlet olmak mümkün mü?
Tasavvuf zahire riayettir
Yani bizim tam aksine.. Bizde bir insan kırk sene Müslümanlık namına her şey yaptı da bir ayağı sürçse silip atıyoruz. O ise tam aksi. bir tek defa İslam içinbir şey yapsa onu unutmayan Muhammedî yürek idi.
Gitti ey dil kimi sevdik ise cânân diyerek
Etmedik gerçi şikâyet yüce fermân diyerek
Bir şifâ umduğumuz sevgililer gitti gider
İçirip ayrılığın zehrini dermân diyerek
Sayfa 275Kitabı okudu
Yeni bir ışıkla bitiyor gece.
Yeni bir şarkıyı söylüyor toprak.
Ne düştün yollara böyle yalınayak?
Nedir seni deli eden düşünce?
Yeni bir ışıkla bitiyor gece.
Sayfa 225Kitabı okudu
Kızmak seviye kaybetmektir.
Dünya'da kötü insanı cemiyet yaratır. Cemiyeti düzeltmek gerekir.
Acıyı acıyla bastırarak yoksullaşıyoruz.
Yanına gelen her gence sorduğu suallerden en klasiği "hiç aşık oldun mu?" İdi.. Genç kızarır, bozarir, kimisi, " ne demek aşk asla!" Kimisi de susar veya mahcup "evet" derdi."Asla!" Diyen, hatta bunun için kızgınlık gösteren adamı mutlaka terslerdi. " Ben" derdi, "hayatta sevmemiş, gönül adamı olmamış insanı ne yapayım? Bu adam aşka düşman" tabii bugün görünen artislerin, zipciktilarin dillerinden düşürmediği seks manasında aşk değildi bu.. Hayânın, ismetin, iffetin hisarlari arasında kalmış; sessizlik, yalnızlık demlerinde gözyaşı döktüren, ağlatan, yakan o sevme gücünden bahsediyordu. O sevme istidadini arıyordu. Çünkü kendisi de bir aşk adamıydı.. kelimenin tam anlamıyla "Ehl-i Dil" idi.
İnsanın, mektepten, medreseden yetişemeyeceğini ancak kamil olanlar bilirler.