Kalbim!
sen varsın
sen tökezleyen bir şarkı değilsin
ne de uzun, yanık havalı türkü
sen kendinin ezgisisin.
Yırt öfkenin sabredilmez dağarcığını
dağılan, saçılan ne varsa hepsi senindir
kara bir gök ancak bunlarla arınır
ve elbette yeter bunlar sırça küreyi dağıtmaya
acı diye ne varsa hepsini onarmaya
Kalbim!
elimden tut
elimden tut
sensiz bir şey yapamam.
Hayat, yaşadığımız andadır, her günün her saniyesindedir, fakat bunu pek geç öğreniyoruz.
Sayfa 37
Kemiklerimize kadar işlemiş bir kalabalık
Yerleri gökleri dolduran bir ezgin ses
Merhametine sığındığımız koygun gece
Bilip de bilmemenin gönül yorgunluğu.
İncelik… sensin bütün zamanların açık yarası.
Sayfa 34
Reader Follow Recommendations
Evvelâ her şey mucize… Her şey Allah'ın mucizesi… Yekûn halinde varlık ve tek tek her şey mucize… Göz mucize, kulak mucize, akıl mucize, ruh mucize… iki parmak ucu arasında bir çiçeğin ipek nescini lif lif tadan duygu nedir? Ne sayalım! İnsanın içine ve dışına doğru her şey mucize.. Hacim mucize, şekil mucize, renk mucize..
Sonradan bütün bunlar basit ve tabiî sayılıp da meccanî bedahat hissi içine girildi mi, artık bunlardan ötesinde olmaz sanılan şeyler ayrıca mucize…
İnsan ne aptaldır! Mucize içindeyken mucize bekler.
Sayfa 246 - Büyük Doğu Yayınları
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, âhirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şehadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mâna: Öleceğiz ne çare? ..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet... O mânayı bul da bul!
İlle İstanbul'da bul!
İstanbul,
İstanbul...
Sayfa 40 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
