Sanskritçe, ne kadar eski olursa olsun, olağan üstü bir yapıya sahiptir; Yunancadan daha mükemmel, Latinceden daha bereketli ve ikisinden de daha zarif biçimde inceleliklidir ve yine de ikisine de hem fiillerinin kökleri hem de gramer biçimleri açısından tesadüfen oluşamayacak biçimde yakındır; o kadar güçlü bir yakınlıktır ki bu , bu üç dili birlikte inceleyip de bunların muhtemelen artık varolmayan temel bir kaynaktan geldiğine inanmayacak bir filolog yoktur.