Bir sanat eseri, yaratıldığı devre göre ve o devrin hassasiyetini, zevkini ve anlayışını en iyi ifade ettiği için mi değer kazanır? Yoksa o devri aşan, her zaman, çok taze, hatta her zaman yeni güzellikleri keşfedilen edebi değerlere mi sahiptir? Başka ve daha kestirme bir deyimle, bir eserin, bilhassa bir şaheserin değeri “tarihi” midir, “edebi”
Güzel birliste okumadıklarımı okuyacağım
1. Schopenhauer : Say yayınları dizisi , İsteme ve Tasarım olarak dünya , aşkın metafiziği ,
2. Rudiger Safranski : Felsefenin yaban yılları( Schopenhauer biyografisi)
3. Nietzsche : Böyle buyurdu zerdüşt, Putların Alacakaranlığında, İyinin ve kötünün ötesinde
4. Soren Kierkegaard : Korku ve Titreme
Gerçekleri tarih yazar ama tarihi kimin yazdığını önemlidir. Arşivsiz tarihte doğru ve yanlış bilinemez; dolayısıyla tartışmak gereksizdir.
Tartışmalarda, fikirler biliçaltı yüklenenlerle ilerler. Yani anlayacağınız, kör dövüşü ile geçer tartışma. Her iki taraftaki sözde sözcüler, kendi bilinçaltına vidalanmış fikirlerle karşı tarafın bilinçaltındaki vidalanmış fikirlerini çürütmek adına yüksek sesle kıçını yırtar. Amaç, beslendiği aşağıya ve biat ettiği yukarıya şirin görünmektir. Arşivi olmayan tarihi tartışması da olmaz. Kini, nefreti, bölünmeyi, acıyı ve kaybedişleri tetikleyen her geçmişi unutmalıyız.
Geçmiş, gelecekten çok uzak:
Unut gitsin!
Sayfa 26Kitabı okudu
