Pek mühim bilgiler 😎🧐😷
Likyalı erkekler ölülerini gömerken, şeytan yüzlerini görüp sonradan kendilerine musallat olmasın diye kadın kılığına girip, yüzlerini gizliyorlardı. şeytan görsün yüzünü deyimi de buradan gelir...
alın bu bilgiyle n'aparsanız yapın şimdi...👺😱
Adolf Hitler, 17 yaşındayken haydarpaşa gar inşaatında alman işçi ve
"Peki ama kendini bütün müzik uzmanlarından üstün görmüş olmuyor musun böyle?" diye karşı çıktı kız. "Hayır, hayır, tek bir an bile. Ben sadece birey olarak hakkımı savunuyorum. Ben sadece Madam Tetralani'nin fil gibi hoplamalarıyla orkestradan aldığım zevki kaçırması konusunda düşündüklerimi sana anlatmaya çalışıyorum. Dünyanın tüm müzik uzmanları istedikleri kadar haklı olsun. Ben yine de kendi hazlarımı insanoğlunun ittifakla verdiği hükümlerden önemsiz görmeyeceğim. Eğer bir şeyi sevmediysem sevmedim demektir, o kadar. Şu güneşin altındaki hiçbir sebep sadece türdeşlerim çoğunluk olarak onu beğeniyor veya beğenilmesi gerektiğine inaniyor diye o beğeniyi benim de taklit etmemi gerektirmez. Hoşlandığım ya da hoşlanmadığım şeylerde modayı takip edecek değilim."
Sayfa 238Kitabı okudu
Başarı nedir?
Tüm Amerikan filmleri size başarıyı pompalar. Modern zaman
hikâyeleri hep başarı üzerine kurgulanmıştır. Film kahramanı en sonda hep başarır. Ya birinci seçilir, ya öcünü alır, ya sevdiği kız onun olur, ya da filmin başındaki kötü takım yeni antrenörüyle birlikte şampiyon olur. Zenci okulunda beyaz hoca ele avuca sığmaz sınıfı adam eder, alkışlarla okuldan ayrılır.Filmlerdeki Amerikalı kahramanlar hep başarır, biz mutlu bitiririz filmi. Hep başaranlar vardır sahnede, onlarla tatmin oluruz.Onların kullandığı ürünleri kullanır, iyice rahatlarız. Göstergeler başarı üzerine kuruludur.Elimizde patlamış mısır ve kola, Bruce Willis’in başarılarını
seyretmek; bir elimizde kalem, bir elimizde defter kendi başarımız
için çalışmaktan daha kolaydır.
Filmler yerine hayatı dikkatle gözlerseniz, bir kazananın etrafında
onlarca kazanamayan olduğunu görürsünüz. Kaybettiğinizde en
azından alınacak dersi kaybetmemekte fayda var.
Yollara tükürüyoruz şimdi. Sevdiğimizden ayrılıp Boğaz Köprüsü
korkuluklarında kameramanlar bekliyoruz. O babacan doktorlar
yok artık, hastanelerde rehin kalmış bebekler var. Çam ağacını da
kesmişler, yerinde gecekondular varmış diyorlar. Kayınpederler
artık güleryüzlü, devlet ihalesi peşinde, Uğur Dündar’dan
kaçıyorlar. “Yeter ki gel bana senede bir gün” derdi şarkılar, şimdi
“Neremi, neremi” diyor sarı saçlı şarkıcı. Gençlik pop yoluna
gidiyor. Veremle Savaş Derneğimiz var, kızlar, aşkından AİDS
oluyor artık. Arabalar şöyle bir dokunup kör etmiyor, freni patlamış
kamyonlar sokakta oynayan çocukları ezip, evlere giriyor. Döner
bıçağıyla gidiyoruz maçlara, kapıda bıyıklı adamlar bayrak satıyor.
Maçtan önce birlik beraberlik ruhuyla İstiklal Marşı okuyup, sonra
hep beraber birbirimizin sülalesine küfrediyoruz. “Ben tarikatçıların
oyununa geldim.” diyor, yatakta gizlice kameraya alınmış Filiz
Akın saçlı kız, dudaklarımızda banka reklamlarındaki mutlu
çiftlerin sahte gülümsemesi. Sabahları SONY Hi - fi’den Cem
Ceminay dinliyoruz. “Aygaaaz, dı dı dımm” diye inliyor
kulaklarımız akşamın sekizinde. Ölümler artık yüzlerce yetmiş
milyon saniye sürüyor, simsiyah bir kutunun sayesinde. İşin
kötüsü, kanıksadık tüm bunları galiba.
Artık sokaklarda yaşlıları karşıdan karşıya geçiren çocuklar yok,
otobüslerde gazilere ait oturma yerleri de yok. İşin kötüsü artık
gaziler de yok.
“Peki ama kendini bütün müzik uzmanlarından üstün görmüş olmuyor musun
böyle?” diye karşı çıktı kız.
“Hayır, hayır, tek bir an bile. Ben sadece birey olarak hakkımı savunuyorum.
Ben sadece Madam Tetralani’nin fil gibi hoplamalarıyla orkestradan aldığım
zevki kaçırması konusunda düşündüklerimi sana anlatmaya çalışıyorum.
Dünyanın tüm müzik uzmanları istedikleri kadar haklı olsun. Ben yine de kendi
hazlarımı insanoğlunun ittifakla verdiği hükümlerden önemsiz görmeyeceğim.
Eğer bir şeyi sevmediysem sevmedim demektir, o kadar. Şu güneşin altındaki
hiçbir sebep sadece türdeşlerim çoğunluk olarak onu beğeniyor veya
beğenilmesi gerektiğine inanıyor diye o beğeniyi benim de taklit etmemi
gerektirmez. Hoşlandığım ya da hoşlanmadığım şeylerde modayı takip edecek
değilim.
☆Güneşli Bir Nisan Sabahında %100 Harika Bir Kızla Karşılaşmak Üzerine☆
"Merhaba. Bana sizinle sohbet etmek için sadece otuz dakikanızı ayırır mısınız?"
Bu çok aptalca. Sanki sigorta satışçısı gibi.
"Affedersiniz, bu yakınlarda yirmi dört saat açık kuru temizlemeci biliyor musunuz?"
Bu da çok aptalca. Öncelikle elimde kirli çamaşır poşeti yok. Kim bu sözlere kanar ki?
Ya da ona dürüstçe, dolandırmadan açılabilirim. "Merhaba. Siz benim için %100 harika bir kızsınız."
Yok, bu da olmaz. Dediklerime inanmaz ki. Haydi inandı diyelim, sonuçta benimle konuşmak isteyecek diye bir şey yok. Sizin için ben %100 harika kız olsam da siz benim için %100 harika adam değilsiniz. Özür dilerim, diyebilir. Yüksek olasılık. Eğer bu duruma düşersem, kaçınılmaz bir şekilde kafamın karışacağına kuşku yok. Bu şoku atlatamam. Artık otuz iki yaşındayım, yaş almak böyle bir şeydir.
Sayfa 81 - 1. baskı: Kasım 2023 - Doğan Kitap
Bir arkadaşla kız kulesi karşısında karşılıklı çay içmemi resmetmesini isteyince, yapay zeka...
Ulan bari dağdan kaçmış ayı çizseydin utanmaz!
Fil miyim ulan ben! 😡😡 😅
Tanrıça İnanna, Gilgameş'e daha Huluppu ağacını kestirdiği zaman göz koymuştu. Fakat o sıralarda Tanrıça'nın bir sevgilisi vardı. B ir gün her nedense ona kızmış ve ondan ayrılmıştı. Gilgameş'i, canavarı öldürüp elini yıkadıktan ve kendisine eski düzeni verdikten sonra ilk gören Tanrıça İnanna oldu. Çok yakışıklıydı.
