Blue Valentine
"Hislerin bir anda kayboluyorken onlara nasıl güvenebilirsin"
Film beklediğim gibi bitmedi açıkçası. Güzeldi en çok geçmiş ve andaki duygu durumunu göstermesi hoşuma gitti. Aralarındaki sevgi, saygı,his,arzu farklılığını görebildim bu sayede. Insanın içindeki sevgi bitince karşısındaki insandan nasıl soğuduğunu, bambaşka birine dönüştüğü ve de ne kadar acımasız olduğunu görüyoruz. Her şekilde hatasını kabul etmeye çalışan ve de bunu görmek istemeyen iki insan arasındaki kopukluk. Zor işler arkadaşlar insanların ve kendi hislerinize göre bir hayat çizmek. 7/10
"Çünkü hiç aşık olmamışlar,sokakta öpüşmemişler,fakültenin önündeki yyeşilliklerde yayılıp sohbet etmemişler,film festivalinde ucuz bilet aramamışlar,küçük bir barda sevdikleri o küçük grup sahne alırken 50lik mi 33lük mü olsa diye para hesabı yapmamışlar,sevdiklerinin kitabının öyle bir sayfasına "yani ancak günlerce koşarsam duyabilirdim aramızda ne varsa.." diye bir mısra yazmamışlar,hayalleri için aileleriyle kavga etmemişler,hiç baş kaldıramamışlar,kurallara uymuşlar da sorgulamamışlar,bir tren istasyonunda uyuyakalmamışlar,aynı dili konuşmadıkları birine hiç çarpılmamışlar,Sezen Aksu'da hüngü hüngür aşk acısı çekmemişler,deliler gibi dans etmemişler,klasikleri okumamışlar,Oğuz Atay'ı anlamamışlar,yıkmamışlar,çarpmamışlar,istemiş de yapamamışlar..
Ondan bu nefretleri,hasetleri,isteyip de olamadıklarından,severek sevişmeyi bilmediklerinden,sahip olursam mutlu olurum sandıklarından,o şortu giyemediklerinden,giyenle de yan yana yürümelerine izin verilmediğinden,sevilmediklerinden,sevmeyi bilmediklerinden.."
"Fakat film gibi hayat bir yerde bitmiyor."
Sayfa 4Kitabı okudu
Mücellâ
Onun hayatı başka yöne sapmadan dümdüz bir çizgi üzerinde ilerlerken sağdan soldan katılan birçok hayat bu çizgiyi biteviye kesmişti. Az ya da çok ilgiyle hayatına girip çıkan,birbirini tanıyan ,yolu birbiriyle kesişen veya hiç karşılaşmayan onca insanın hikayesini sinema perdesinde oynayan bir film gibi izlemişti Mücellâ.
Sanki her şey bitmiş gibi
Hiç güzel bir şey olmayacakmış,
Güzel şeyler hep eskide kalmış gibi..
Bahar geçmiş, o son vapur gitmiş,
Tren kaçalı çok olmuş gibi..
Şimdi denizi, yeşilliği olmayan bir şehir kadar boğuyor insanı hayat; sanki dar bir çıkmaz sokak ve koca bir yığın buram buram beton kokan..
Sonu taa baştan belli bir film gibi yaşamak
Artık içinde durulmayan, virane bir ev gibi hissettirdikleri
Hep hüsran, hep dram, hep ulaşılamayan...
‘sn
"Bir film mesela, hayat da kurtarabiliyordu, sarsak bir cerrah gibi hayatınıza da kastedebiliyordu."
Sayfa 62 - İletişim Yayınları - 12.Baskı: 2021, İstanbulKitabı okudu
