Kant bir hümanisttir. Yani o ahlakın kaynağım İnsanî varlı ğı aşan herhangi bir dış, aşkın ilkede bulmaz. Ona göre ahlakın J&ynağı Tann bile değildir. Kant’a göre, insan otonom bir varlık tır. Yani o kendi yasasım kendisi koyar ve kendi koyduğu yasası na itaat etmesi de onun özgürlüğüdür. O halde ahlak yasasının kaynağı, Kant’a göre,
lki Yunanlı filozof arasında kurguladığı bir diyalog, Schopenhauer'in bu inançlardan ne kadar rahatlık sağladığı sorusunu ortaya atmıştır. Bu konuşmada Philalethes, Thrasymachos'u (su katılmadık bir kuşkucu), bireyin tahrip edilemez özü yüzünden ölümün korkunç olmadığına inandırmaya çalışmaktadır. Her bir filozof o kadar bilinçli ve güçlü bir şekilde akıl yürütür ki, okur, yazarın duygularının hangi yönde olduğunu anlayamaz. Sonunda kuşkucu Thrasymachos ikna olmaz ve son sözler söylenir.
Philalethes: "Var olmak istiyorum dediğin zaman bunu söyleyen yalnızca sen değilsindir. Bunu her şey söyler, en ufak bilinci olan her şey. Bu bireyin değil varoluşun kendisinin çığlığıdır. . . . Yalnızca kendinin ve varoluşunun gerçekte ne olduğunu, yani evrensel yaşama isteği olduğunu güzelce kabul et, o zaman bütün bu soru sana çocukça ve saçma görünecektir.
Thrasymachos: Bütün filozoflar gibi çocuksu ve saçma olan sensin ve eğer benim yaşımdaki bir adam böyle aptallarla onbeş dakika konuşuyorsa yalnızca eğlendirdiği ve zaman geçirmeme yardım ettiği içindir. Katılmam gereken başka işler var, bu yüzden hoşçakal.
