''Üsküdarlı Vasıf'ın meşhur semailerinden biridir:
*
Efendim yoktur emsalin bulunmaz bir güzelsin sen
Nedir maksudun ey canım beni böyle üzersin sen
Adûyü bed-likalarla niçin daim gezersin sen
Seni ben sevmişim candan velâkin bî-habersin sen
Otursam reh-güzarında selam vermez geçersin sen
Görünce bendeni yavrum neden çeşmin süzersin sen
*
(Nakarat)
Gidip ağyara yar oldu benim halim harap oldu
Seninle gezdiğim gül-zâr kararmış bir tür-âb oldu
*
Vasıf'ın bu semaisinin sonundaki iki satırlık nakarat bazen şu şekilde de okunurmuş:*
*
Bugünlerde senin tavrın bana gayet merak oldu
Seninle içtiğim meyler niçin nar-ı firak oldu''
Sayfa 27Kitabı okudu
Diler göñül visâlini kanı visâl-i dost
İster gözüm cemâlini kanı cemâl-i dost
Olur firâk-ı ömr bigi acı firâk-ı yâr
Olur visâl-i cân bigi şîrin visâl-i dost
Sayd-ıla kayda düşmeg-içün mürg-i cânu akl
Dâm-ıla dâne düzdi bu zülf ü bu hâl-i dost
Bedr ü hilâli bir arada göreyim diyen
Uş mâh yüzde ebru-yı müşgîn hilal-i dost
Agzında âb-ı Hızr ola ben teşne-dil olam
Şart ol-durur ki dostı nedür bile hâl-i dost
Olur kemal-i dostı sevmeklig Ahmedî
Ayb ol-durur ki ide kişi milk ü mâl-ı dost
Aña nazîr didi ki kime ideyim nazar
Tâ mihr ü meh çün olmadı kimse misâl-i dost
- Ahmedi -
Mefûlü mefâîlü +1 feûlün
Ey bâd-ı firâk yetmedi bülbül edişin ya
Yâr hasreti çeksin diye düldül edişin ya
(Ey ayrılık rüzgârı! Yetmedi bülbül edişin ya,yârin hasretini çekeyim diye Düldül edişin ya)
Düldül:Hz.Muhammed(s.a.v)'in Hz. Ali’ye hediye ettiği katırın adı.
Fâ`ik E.D
Terahhum eyleyip imdâd kıl bi-çâre hâline
Firâkınla harâb oldu bu dil-hâne eriş ey yâr
(Ey Sevgili Yetiş! Bu gönül evi, ayrılığınla harap oldu, bu çaresiz hâline merhamet gösterip yardım et.)
Şairin yek-âhenk gazelinin bu beytinde de hitap makamı sevgilidir. Bu defa gönül, sevgiliden ayrı olmanın verdiği dert ile harap olmuş bir eve teşbih edilir. Klâsik Türk şiirinde âşık, genellikle ayrılık hâlindedir. Bu sebeple âh ve feryat eder, kanlı gözyaşı döker. Biçareler bile âşığa merhamet eder, ayrılık yarası ona acıyıp kan ağlar. Âşığı hasta eden de bu ayrılık derdidir.
“Hicran, ayrılık” anlamlarına gelen firâk, tasavvufta vahdet makamından uzak kalmayı, visâl hâlinde olmamayı ifade eder. Firâk, sâlikin asli vatanı olan gayb ve ruhlar âleminden ayrılıp bu âleme gelmesiyle başlar. Şair, sevgilinin merhamet gösterip bu çaresiz hâline yardım etmesini diler. Firâkın son bulması demek, sevgilinin visaline ermek demektir.Visal ise ancak, bu alemden o aleme geçmekle mumkün olur.
Nagehan Uçan EkeKitabı okudu
Hitâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Cevâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Me’âli hikmet-i sırr-ı Vedûd’dur yek-ser
Kitâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Hurûf-ı dâğ-ı mahabbet dilimde kaldı nihân
Hisâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Ne bîm-i dûzaha benzer ne hevl-i câna firâk
Azâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Firâk-ı yâr ile Galib misâl-i Mecnûn’um
İkâb-ı aşkı kim anlar kiminle söyleşelim
Leskofçalı Gâlib